| سوره 68 | سوره مبارکه القلم | صفحه 565 |
|
| سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ (16) |
| زودا که بر بينى‌اش داغ گذاريم. (16) |
| إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ كَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ (17) |
| ما آنها را آزموديم، چنان که صاحبان آن بستانها را آزموديم. آنگاه که قسم خوردند که فردا بامداد ميوه‌ها را خواهند چيد. (17) |
| وَلَا يَسْتَثْنُونَ (18) |
| و ان شاء اللّه نگفتند. (18) |
| فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِنْ رَبِّكَ وَهُمْ نَائِمُونَ (19) |
| پس شب‌هنگام که به خواب بودند آفتى از آسمان آمد، (19) |
| فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ (20) |
| و بستانها سياه شد. (20) |
| فَتَنَادَوْا مُصْبِحِينَ (21) |
| و سحرگاهان يکديگر را ندا دادند: (21) |
| أَنِ اغْدُوا عَلَىٰ حَرْثِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَارِمِينَ (22) |
| اگر مى‌خواهيد ميوه بچينيد، بامدادان به کشتزار خود برويد. (22) |
| فَانْطَلَقُوا وَهُمْ يَتَخَافَتُونَ (23) |
| به راه افتادند و آهسته مى‌گفتند: (23) |
| أَنْ لَا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُمْ مِسْكِينٌ (24) |
| که امروز نبايد بينوايى به بستان شما درآيد. (24) |
| وَغَدَوْا عَلَىٰ حَرْدٍ قَادِرِينَ (25) |
| صبحگاهان بدين آهنگ که مى‌توانند بينوا را منع کنند بيرون شدند. (25) |
| فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ (26) |
| چون بستانهاى خود را ديدند گفتند: راه را گم کرده‌ايم. (26) |
| بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ (27) |
| نه، ما از حاصل محروم شده‌ايم. (27) |
| قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُلْ لَكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ (28) |
| نيکمردشان گفت: شما را نگفتم؛ چرا خدا را تسبيح نمى‌گوييد؟ (28) |
| قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (29) |
| گفتند: منزه است پروردگار ما، ما ستمکار بوديم. (29) |
| فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَلَاوَمُونَ (30) |
| پس زبان به ملامت يکديگر گشودند. (30) |
| قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا طَاغِينَ (31) |
| گفتند: واى بر ما، ما مردمى سرکش بوده‌ايم، (31) |
| عَسَىٰ رَبُّنَا أَنْ يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِنْهَا إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا رَاغِبُونَ (32) |
| باشد که پروردگار ما در عوض، چيزى بهتر از آن ما را ارزانى دارد. ما به پروردگار خود روى آورده‌ايم. (32) |
| كَذَٰلِكَ الْعَذَابُ ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ (33) |
| اينچنين است عذاب. و اگر بدانند، عذاب آخرت بزرگ‌تر است. (33) |
| إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ (34) |
| براى پرهيزگاران در نزد پروردگارشان بستانهايى است پرنعمت. (34) |
| أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ (35) |
| آيا با تسليم‌شدگان چون مجرمان رفتار مى‌کنيم؟ (35) |
| مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ (36) |
| شما را چه مى‌شود؟ چسان داورى مى‌کنيد؟ (36) |
| أَمْ لَكُمْ كِتَابٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ (37) |
| آيا شما را کتابى است که از آن مى‌خوانيد؟ (37) |
| إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ (38) |
| و هر چه اختيار کنيد در آن هست؟ (38) |
| أَمْ لَكُمْ أَيْمَانٌ عَلَيْنَا بَالِغَةٌ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۙ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ (39) |
| يا با ما پيمانى که به روز قيامت کشد بسته‌ايد؛ که به هر چه حکم کنيد حق شما باشد؟ (39) |
| سَلْهُمْ أَيُّهُمْ بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ (40) |
| از ايشان بپرس کدام يکشان ضامن چنين پيمانى است؟ (40) |
| أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ فَلْيَأْتُوا بِشُرَكَائِهِمْ إِنْ كَانُوا صَادِقِينَ (41) |
| يا آنها را بتانى است؟ اگر راست مى‌گويند بتان خود را بياورند. (41) |
| يَوْمَ يُكْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَيُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ (42) |
| روزى که آن واقعه عظيم پديدار شود و آنها را به سجود فرا خوانند، ولى نتوانند. (42) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |