| سوره 42 | سوره مبارکه الشورى | صفحه 483 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| حم (1) |
| حا، ميم. (1) |
| عسق (2) |
| عين، سين، قاف. (2) |
| كَذَٰلِكَ يُوحِي إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (3) |
| خداوند پيروزمند حکيم، به تو و کسانى که پيش از تو بودند اينچنين وحى مى‌فرستد: (3) |
| لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ (4) |
| از آن اوست هر چه در آسمانها و زمين است. و اوست آن بلند مرتبه بزرگوار. (4) |
| تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْ فَوْقِهِنَّ ۚ وَالْمَلَائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِمَنْ فِي الْأَرْضِ ۗ أَلَا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (5) |
| نزديک است که آسمانها بر فراز يکديگر در هم شکنند و فرشتگان به ستايش پروردگارشان تسبيح مى‌گويند و براى ساکنان زمين آمرزش مى‌طلبند. آگاه باشيد که خدا آمرزنده و مهربان است. (5) |
| وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ اللَّهُ حَفِيظٌ عَلَيْهِمْ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ (6) |
| خدا مراقب اعمال کسانى است که جز او را به دوستى گرفتند، و تو وکيل آنها نيستى. (6) |
| وَكَذَٰلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرَىٰ وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنْذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ (7) |
| و نيز اين قرآن را به زبان عربى بر تو وحى کرديم تا ام‌القرى و ساکنان اطرافش را بيم دهى. همچنين آنان را از روز قيامت -که در آن ترديدى نيست- بترسانى که گروهى در بهشتند و گروهى در آتش سوزان. (7) |
| وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَهُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَٰكِنْ يُدْخِلُ مَنْ يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ ۚ وَالظَّالِمُونَ مَا لَهُمْ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (8) |
| اگر خدا مى‌خواست همه را يک امت کرده بود. ولى او هر که را که بخواهد به رحمت خويش درآورد، و ستمکاران را هيچ دوست و ياورى نيست. (8) |
| أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ ۖ فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِيُّ وَهُوَ يُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (9) |
| آيا جز خدا را به دوستى گرفتند؟ دوست حقيقى خداست. و اوست که مردگان را زنده مى‌کند، و اوست که بر هر کارى تواناست. (9) |
| وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِنْ شَيْءٍ فَحُكْمُهُ إِلَى اللَّهِ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبِّي عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ (10) |
| در هر چه اختلاف مى‌کنيد حکمش با خداست. اين خداى يکتا پروردگار من است. بر او توکل کردم و به او روى مى‌آورم. (10) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |