| سوره 26 | سوره مبارکه الشعراء | صفحه 373 |
|
| إِنْ هَٰذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ (137) |
| اينها جز همان دروغ و نيرنگ پيشينيان نيست. (137) |
| وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ (138) |
| و ما عذاب نخواهيم شد. (138) |
| فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (139) |
| پس تکذيبش کردند و ما آنان را هلاک کرديم. هرآينه در اين عبرتى است، و بيشترينشان ايمان نياوردند. (139) |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (140) |
| هرآينه پروردگار تو پيروزمند و مهربان است. (140) |
| كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ (141) |
| قوم ثمود پيامبران را تکذيب کردند. (141) |
| إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ (142) |
| آنگاه که برادرشان صالح گفت: آيا پروا نمى‌کنيد؟ (142) |
| إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (143) |
| من براى شما پيامبرى امين هستم. (143) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (144) |
| از خدا بترسيد و از من اطاعت کنيد. (144) |
| وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (145) |
| من از شما در برابر هدايت خود مزدى نمى‌طلبم. مزد من تنها بر عهده پروردگار جهانيان است. (145) |
| أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ (146) |
| آيا پنداريد که شما را در اين نعمتها، ايمن رها مى‌کنند؟ (146) |
| فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (147) |
| در باغها و چشمه‌سارها؟ (147) |
| وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ (148) |
| و کشتزارها و نخلها با آن شکوفه‌هاى نرم و لطيف؟ (148) |
| وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ (149) |
| و شادمانه در کوه‌ها خانه‌هايى مى‌تراشيد؟ (149) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (150) |
| پس، از خدا بترسيد و از من اطاعت کنيد. (150) |
| وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ (151) |
| و فرمان اين اسرافکاران را مپذيريد: (151) |
| الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ (152) |
| اينان که در زمين فساد مى‌کنند و اصلاح نمى‌کنند. (152) |
| قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153) |
| گفتند: جز اين نيست که تو را جادو کرده‌اند. (153) |
| مَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154) |
| تو نيز بشرى همانند ما هستى. اگر راست مى‌گويى نشانه‌اى بياور. (154) |
| قَالَ هَٰذِهِ نَاقَةٌ لَهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ (155) |
| گفت: اين ماده‌شترِ من است. يک روز آب خوردن حق او باشد و يک روز حق شما. (155) |
| وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ (156) |
| به آن آسيبى مرسانيد که عذابِ روزى بزرگ شما را فرومى‌گيرد. (156) |
| فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ (157) |
| آن را کشتند و پشيمان شدند. (157) |
| فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (158) |
| پس عذاب آنها فروگرفت. هرآينه در اين عبرتى است، و بيشترينشان ايمان نياوردند. (158) |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (159) |
| هرآينه پروردگار تو پيروزمند و مهربان است. (159) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |