| سوره 26 | سوره مبارکه الشعراء | صفحه 372 |
|
| قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (112) |
| گفت: دانش من به کارهايى که مى‌کنند نمى‌رسد. (112) |
| إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي ۖ لَوْ تَشْعُرُونَ (113) |
| اگر مى‌فهميد، حسابشان تنها با پروردگار من است. (113) |
| وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ (114) |
| و من مؤمنان را طرد نمى‌کنم. (114) |
| إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ (115) |
| جز بيم‌دهنده‌اى آشکار نيستم. (115) |
| قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ (116) |
| گفتند: اى نوح، اگر بس نکنى، سنگسار مى‌شوى. (116) |
| قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ (117) |
| گفت: اى پروردگار من، قوم من مرا تکذيب مى‌کنند. (117) |
| فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (118) |
| ميان من و آنها راهى برگشاى و مرا و مؤمنان همراه مرا رهايى بخش. (118) |
| فَأَنْجَيْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (119) |
| او و همراهانش را در آن کشتى انباشته، نجات داديم. (119) |
| ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ (120) |
| و باقى را غرقه کرديم. (120) |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (121) |
| هرآينه در اين عبرتى است، و بيشترينشان ايمان نياوردند. (121) |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (122) |
| هرآينه پروردگار تو پيروزمند و مهربان است. (122) |
| كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ (123) |
| قوم عاد پيامبران را تکذيب کردند. (123) |
| إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ (124) |
| آنگاه که برادرشان هود گفت: آيا پروا نمى‌کنيد؟ (124) |
| إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (125) |
| من براى شما پيامبرى امين هستم. (125) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (126) |
| از خدا بترسيد و از من اطاعت کنيد. (126) |
| وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (127) |
| من از شما در برابر هدايت خود مزدى نمى‌طلبم. مزد من تنها بر عهده پروردگار جهانيان است. (127) |
| أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ (128) |
| آيا بر فراز هر بلندى به بيهودگى برجى برمى‌آوريد؟ (128) |
| وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ (129) |
| و بدين پندار که همواره زنده‌ايد کوشکهايى بنا مى‌کنيد؟ (129) |
| وَإِذَا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ (130) |
| و چون انتقام گيريد چون جباران انتقام مى‌گيريد؟ (130) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (131) |
| پس، از خدا بترسيد و از من اطاعت کنيد. (131) |
| وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُمْ بِمَا تَعْلَمُونَ (132) |
| و بترسيد از آن خدايى که آنچه را که مى‌دانيد، به شما عطا کرده است. (132) |
| أَمَدَّكُمْ بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ (133) |
| و به شما چارپايان و فرزندان ارزانى داشته است، (133) |
| وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (134) |
| و باغها و چشمه‌ساران. (134) |
| إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (135) |
| من از عذاب روزى بزرگ بر شما بيمناکم. (135) |
| قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ الْوَاعِظِينَ (136) |
| گفتند: براى ما يکسان است که ما را اندرز دهى يا اندرز ندهى. (136) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |