| سوره 26 | سوره مبارکه الشعراء | صفحه 371 |
|
| وَاجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ (84) |
| و ذکر جميل مرا در دهان آيندگان انداز. (84) |
| وَاجْعَلْنِي مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ (85) |
| و مرا از وارثان بهشت پرنعمت قرار ده. (85) |
| وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ (86) |
| و پدرم را بيامرز که از گمراهان است. (86) |
| وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ (87) |
| و در روز قيامت مرا رسوا مساز: (87) |
| يَوْمَ لَا يَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ (88) |
| روزى که نه مال سود مى‌دهد و نه فرزندان. (88) |
| إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ (89) |
| مگر آن کس که با قلبى رسته از شرک به نزد خدا بيايد. (89) |
| وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ (90) |
| و بهشت را براى پرهيزگاران نزديک آرند. (90) |
| وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ (91) |
| و جهنم را در نظر کافران آشکار کنند. (91) |
| وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ (92) |
| به آنها گويند: چيزهايى که سواى خداى يکتا مى‌پرستيديد، کجايند؟ (92) |
| مِنْ دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنْصُرُونَكُمْ أَوْ يَنْتَصِرُونَ (93) |
| آيا ياريتان مى‌کنند، يا خود يارى مى‌جويند؟ (93) |
| فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ (94) |
| آنها و کافران را سرنگون در جهنم اندازند، (94) |
| وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ (95) |
| و همه سپاهيان ابليس را. (95) |
| قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ (96) |
| و در حالى که در جهنم با يکديگر به نزاع پرداخته‌اند، مى‌گويند: (96) |
| تَاللَّهِ إِنْ كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (97) |
| به خدا سوگند که ما در گمراهى آشکار بوديم، (97) |
| إِذْ نُسَوِّيكُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (98) |
| آنگاه که شما را با پروردگار جهانيان برابر مى‌دانستيم. (98) |
| وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ (99) |
| و ما را جز مجرمان گمراه نساختند. (99) |
| فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِينَ (100) |
| و اکنون ما را شفيعانى نيست. (100) |
| وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ (101) |
| و ما را دوست مهربانى نيست. (101) |
| فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (102) |
| کاش بار ديگر به دنيا باز گرديم تا از مؤمنان گرديم. (102) |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (103) |
| در اين عبرتى است، و بيشترينشان ايمان نياوردند. (103) |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (104) |
| هر آينه پروردگار تو پيروزمند و مهربان است. (104) |
| كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ (105) |
| قوم نوح پيامبران را تکذيب کردند. (105) |
| إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ (106) |
| آنگاه که برادرشان نوح به آنها گفت: آيا پروا نمى‌کنيد؟ (106) |
| إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (107) |
| من براى شما پيامبرى امين هستم. (107) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (108) |
| از خدا بترسيد و از من اطاعت کنيد. (108) |
| وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (109) |
| من از شما در برابر هدايت خود مزدى نمى‌طلبم. مزد من تنها بر عهده پروردگار جهانيان است. (109) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (110) |
| پس، از خدا بترسيد و از من اطاعت کنيد. (110) |
| ۞ قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ (111) |
| گفتند: آيا به تو ايمان بياوريم و حال آنکه فرومايگان پيرو تو هستند؟ (111) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |