| سوره 26 | سوره مبارکه الشعراء | صفحه 367 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| طسم (1) |
| طا، سين، ميم. (1) |
| تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ (2) |
| اينهاست آيات اين کتاب روشنگر. (2) |
| لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ (3) |
| شايد، از اينکه ايمان نمى‌آورند، خود را هلاک سازى. (3) |
| إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ (4) |
| اگر بخواهيم، از آسمان برايشان آيتى نازل مى‌کنيم که در برابر آن به خضوع سر فرود آورند. (4) |
| وَمَا يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنَ الرَّحْمَٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ (5) |
| برايشان هيچ سخن تازه‌اى از خداى رحمان نازل نمى‌شود، جز آنکه از اعراض مى‌کنند. (5) |
| فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنْبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (6) |
| پس تکذيبش کردند. زودا که خبر آن چيزهايى که مسخره‌اش مى‌کردند به ايشان برسد. (6) |
| أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنْبَتْنَا فِيهَا مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ (7) |
| آيا به زمين ننگريسته‌اند که چه قدر از هر گونه گياهان نيکو در آن رويانيده‌ايم. (7) |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (8) |
| در اين عبرتى است ولى بيشترشان مؤمن نبوده‌اند. (8) |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (9) |
| به راستى پروردگار تو پيروزمند و مهربان است. (9) |
| وَإِذْ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰ أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (10) |
| و پروردگارت موسى را ندا داد که: اى موسى، به سوى آن مردم ستمکار برو: (10) |
| قَوْمَ فِرْعَوْنَ ۚ أَلَا يَتَّقُونَ (11) |
| قوم فرعون. آيا نمى‌خواهند پرهيزگار شوند؟ (11) |
| قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَنْ يُكَذِّبُونِ (12) |
| گفت: اى پروردگار من، مى‌ترسم که دروغگويم خوانند. (12) |
| وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنْطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَىٰ هَارُونَ (13) |
| و دل من تنگ گردد و زبانم گشاده نشود. هارون را رسالت ده. (13) |
| وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ فَأَخَافُ أَنْ يَقْتُلُونِ (14) |
| و بر من به گناهى ادعايى دارند، مى‌ترسم که مرا بکشند. (14) |
| قَالَ كَلَّا ۖ فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا ۖ إِنَّا مَعَكُمْ مُسْتَمِعُونَ (15) |
| گفت: هرگز، آيات مرا هر دو نزد آنها ببريد، ما نيز با شما هستيم و گوش فرا مى‌دهيم. (15) |
| فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ (16) |
| پس نزد فرعون رويد و بگوييد: ما رسول پروردگار جهانيان هستيم، (16) |
| أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ (17) |
| که بنى اسرائيل را با ما بفرستى. (17) |
| قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ (18) |
| گفت: آيا به هنگام کودکى نزد خود پرورشت نداديم و تو چند سال از عمرت را در ميان ما نگذارنيدى؟ (18) |
| وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنْتَ مِنَ الْكَافِرِينَ (19) |
| و آن کار را که از تو سرزد مرتکب نشدى؟ پس تو کافر نعمتى. (19) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |