| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 32 |
|
| ۞ وَاذْكُرُوا اللَّهَ فِي أَيَّامٍ مَعْدُودَاتٍ ۚ فَمَنْ تَعَجَّلَ فِي يَوْمَيْنِ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ وَمَنْ تَأَخَّرَ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ ۚ لِمَنِ اتَّقَىٰ ۗ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (203) |
| خداوند را در روزهايى چند ياد کنيد، و هر که در دو روز شتاب کند، مرتکب گناهى نشده است. هر پرهيزگارى هم که تأخير کند گناهى نکرده است. از خدا بترسيد و بدانيد که همگان به پيشگاه وى گِرد مى‌آييد. (203) |
| وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيُشْهِدُ اللَّهَ عَلَىٰ مَا فِي قَلْبِهِ وَهُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ (204) |
| در اين دنيا کسى است از مردم که خدا را به درستى اعتقاد خويش گواه مى‌گيرد و تو را سخنش درباره زندگى اين دنيا به شگفت مى‌دارد، در حالى که کينه‌توزترين دشمنان است. (204) |
| وَإِذَا تَوَلَّىٰ سَعَىٰ فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيهَا وَيُهْلِكَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ ۗ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الْفَسَادَ (205) |
| چون از نزد تو بازگردد، در زمين فساد کند و کشتزارها و دامها را نابود سازد، و خدا فساد را دوست ندارد. (205) |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ ۚ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ ۚ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ (206) |
| و چون به او گويند که از خدا بترس، خودخواهى‌اش او را به گناه کشاند. جهنم، آن آرامگاه بد، او را بس باشد. (206) |
| وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ (207) |
| کسى ديگر از مردم براى جستن خشنودى خدا جان خويش را فدا کند. خدا بر اين بندگان مهربان است. (207) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِي السِّلْمِ كَافَّةً وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ ۚ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ (208) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، همگان به اطاعت درآييد و پاى به جاى پاى شيطان مگذاريد که او دشمن آشکار شماست. (208) |
| فَإِنْ زَلَلْتُمْ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْكُمُ الْبَيِّنَاتُ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (209) |
| هرگاه پس از آن که اين آيات روشن خدا به شما رسيد، در ايمان خويش لغزشى يافتيد، بدانيد که خدا پيروزمند و حکيم است. (209) |
| هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا أَنْ يَأْتِيَهُمُ اللَّهُ فِي ظُلَلٍ مِنَ الْغَمَامِ وَالْمَلَائِكَةُ وَقُضِيَ الْأَمْرُ ۚ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ (210) |
| آيا اينان منتظر آن هستند که خدا با فرشتگان در زير سايبانى از ابر نزدشان بيايد و کار يکسره شود؟ حال آنکه خدا مرجع همه کارهاست. (210) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |