| سوره 10 | سوره مبارکه يونس | صفحه 221 |
|
| وَإِنْ يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلَا كَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ ۖ وَإِنْ يُرِدْكَ بِخَيْرٍ فَلَا رَادَّ لِفَضْلِهِ ۚ يُصِيبُ بِهِ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۚ وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (107) |
| و اگر خدا به تو زيانى برساند، جز او کس دفع آن نتواند کرد. و اگر براى تو خيرى بخواهد، هيچ کس فضل او را باز نتواند داشت. فضل خود را به هر کس از بندگانش که بخواهد مى‌رساند و او آمرزنده و مهربان است. (107) |
| قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَكُمُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكُمْ ۖ فَمَنِ اهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا ۖ وَمَا أَنَا عَلَيْكُمْ بِوَكِيلٍ (108) |
| بگو: اى مردم، پيام راستين از جانب پروردگارتان برايتان فرا رسيد. پس هر کس که به راه راست هدايت يابد، هدايت به سود اوست. و هر که گمراه گردد، به زيان خويش به گمراهى افتاده است. و من عهده‌دار شما نيستم. (108) |
| وَاتَّبِعْ مَا يُوحَىٰ إِلَيْكَ وَاصْبِرْ حَتَّىٰ يَحْكُمَ اللَّهُ ۚ وَهُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ (109) |
| چيزى را که به تو وحى مى‌شود پيروى کن و صبر کن تا خدا داورى کند که او بهترين داوران است. (109) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الر ۚ كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آيَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَكِيمٍ خَبِيرٍ (1) |
| الف، لام، را. کتابى است با آياتى استوار و روشن از جانب حکيمى آگاه. (1) |
| أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ ۚ إِنَّنِي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ (2) |
| که جز خداى يکتا را نپرستيد، من از جانب او بيم‌دهنده شما و نيز مژده‌دهنده‌اى براى شما هستم. (2) |
| وَأَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُمَتِّعْكُمْ مَتَاعًا حَسَنًا إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى وَيُؤْتِ كُلَّ ذِي فَضْلٍ فَضْلَهُ ۖ وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ كَبِيرٍ (3) |
| و نيز از پروردگارتان آمرزش بخواهيد و به درگاهش توبه کنيد، تا شما را از رزقى نيکو -تا آنگاه که مقرر است- برخوردارى دهد. و هر شايسته انعامى را نعمت دهد. و اگر رويگردان شويد، بر شما از عذاب روز بزرگ بيمناکم. (3) |
| إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (4) |
| بازگشتتان به خداست و او بر هر کارى تواناست. (4) |
| أَلَا إِنَّهُمْ يَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِيَسْتَخْفُوا مِنْهُ ۚ أَلَا حِينَ يَسْتَغْشُونَ ثِيَابَهُمْ يَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (5) |
| آگاه باش که اينان صورت برمى گردانند تا راز دل خويش پنهان دارند، حال آنکه بدان هنگام که جامه‌هاى خود در سر مى‌کشند خدا آشکار و نهانشان را مى‌داند، زيرا او به راز دلها آگاه است. (5) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |