| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 164 |
|
| حَقِيقٌ عَلَىٰ أَنْ لَا أَقُولَ عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ ۚ قَدْ جِئْتُكُمْ بِبَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ فَأَرْسِلْ مَعِيَ بَنِي إِسْرَائِيلَ (105) |
| شايسته است که در باره خدا جز به راستى سخن نگويم. من همراه با معجزه‌اى از جانب پروردگارتان آمده‌ام. بنى‌اسرائيل را با من بفرست. (105) |
| قَالَ إِنْ كُنْتَ جِئْتَ بِآيَةٍ فَأْتِ بِهَا إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (106) |
| گفت: اگر راست مى‌گويى و معجزه‌اى به همراه دارى، آن را بياور. (106) |
| فَأَلْقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُبِينٌ (107) |
| عصايش را انداخت، اژدهايى راستين شد. (107) |
| وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاءُ لِلنَّاظِرِينَ (108) |
| و دستش را بيرون آورد، در نظر آنان که مى‌ديدند سفيد و درخشان بود. (108) |
| قَالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِ فِرْعَوْنَ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ (109) |
| مهتران قوم فرعون گفتند: اين جادوگرى است دانا. (109) |
| يُرِيدُ أَنْ يُخْرِجَكُمْ مِنْ أَرْضِكُمْ ۖ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ (110) |
| مى‌خواهد شما را از سرزمينتان بيرون کند، چه مى‌فرماييد؟ (110) |
| قَالُوا أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَأَرْسِلْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ (111) |
| گفتند: او و برادرش را نگه دار و کسان به شهرها بفرست. (111) |
| يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَاحِرٍ عَلِيمٍ (112) |
| تا همه جادوگران دانا را نزد تو بياورند. (112) |
| وَجَاءَ السَّحَرَةُ فِرْعَوْنَ قَالُوا إِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِنْ كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ (113) |
| جادوگران نزد فرعون آمدند و گفتند: اگر غلبه يابيم، ما را پاداشى هست؟ (113) |
| قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ لَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ (114) |
| گفت: آرى، و شما از مقربان خواهيد بود. (114) |
| قَالُوا يَا مُوسَىٰ إِمَّا أَنْ تُلْقِيَ وَإِمَّا أَنْ نَكُونَ نَحْنُ الْمُلْقِينَ (115) |
| گفتند: اى موسى، آيا نخست تو مى‌افکنى، يا ما بيفکنيم؟ (115) |
| قَالَ أَلْقُوا ۖ فَلَمَّا أَلْقَوْا سَحَرُوا أَعْيُنَ النَّاسِ وَاسْتَرْهَبُوهُمْ وَجَاءُوا بِسِحْرٍ عَظِيمٍ (116) |
| گفت: شما بيفکنيد. چون افکندند، ديدگان مردم را جادو کردند و آنان را ترسانيدند و جادويى عظيم آوردند. (116) |
| ۞ وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنْ أَلْقِ عَصَاكَ ۖ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ (117) |
| و به موسى وحى کرديم که عصاى خود را بيفکن. به ناگاه ديدند که همه جادوهايشان را مى‌بلعد. (117) |
| فَوَقَعَ الْحَقُّ وَبَطَلَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (118) |
| پس حق به ثبوت رسيد و کارهاى آنان باطل شد. (118) |
| فَغُلِبُوا هُنَالِكَ وَانْقَلَبُوا صَاغِرِينَ (119) |
| در همان جا مغلوب شدند، و خوار و زبون بازگشتند. (119) |
| وَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ (120) |
| جادوگران به سجده وادار شدند. (120) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |