| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 89 |
|
| وَلَوْ أَنَّا كَتَبْنَا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ أَوِ اخْرُجُوا مِنْ دِيَارِكُمْ مَا فَعَلُوهُ إِلَّا قَلِيلٌ مِنْهُمْ ۖ وَلَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا مَا يُوعَظُونَ بِهِ لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ وَأَشَدَّ تَثْبِيتًا (66) |
| و اگر بر آنان مقرّر مى کرديم که يکديگر را بکشيد يا از خانه ها و ديار خود بيرون رويد ، جز اندکى از آنان اين کار را نمى کردند ; و اگر آنان آنچه را بدان پند داده مى شوند ، انجام مى دادند ، قطعاً براى دنيا و آخرتشان بهتر بود و به ايمانشان ثبات بيشترى مى بخشيد . (66) |
| وَإِذًا لَآتَيْنَاهُمْ مِنْ لَدُنَّا أَجْرًا عَظِيمًا (67) |
| و در آن صورت ما از نزد خود پاداشى بزرگ به آنان مى داديم . (67) |
| وَلَهَدَيْنَاهُمْ صِرَاطًا مُسْتَقِيمًا (68) |
| و آنان را به راهى راست هدايت مى کرديم . (68) |
| وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ ۚ وَحَسُنَ أُولَٰئِكَ رَفِيقًا (69) |
| و کسانى که از خدا و پيامبر اطاعت کنند ، با کسانى خواهند بود که خداوند آنان را از نعمت ولايت خويش برخوردار ساخته است . آنان پيامبران و راستى پيشگان و گواهان اعمال و شايستگان مقام ولايت الهى اند و نيکو رفيقانى خواهند بود . (69) |
| ذَٰلِكَ الْفَضْلُ مِنَ اللَّهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ عَلِيمًا (70) |
| اين است فزونبخشى کامل و آن از جانب خداست و علم خدا به مراتب ايمان مردم براى مشخص ساختن مقام بايسته آنان کافى است . (70) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا خُذُوا حِذْرَكُمْ فَانْفِرُوا ثُبَاتٍ أَوِ انْفِرُوا جَمِيعًا (71) |
| اى کسانى که ايمان آورده ايد ، سلاح خود را برگيريد و همواره آماده کارزار باشيد و آن گاه که شمار دشمنان اندک است گروه گروه ، و چون فراوان است دسته جمعى به سويشان حرکت کنيد . (71) |
| وَإِنَّ مِنْكُمْ لَمَنْ لَيُبَطِّئَنَّ فَإِنْ أَصَابَتْكُمْ مُصِيبَةٌ قَالَ قَدْ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيَّ إِذْ لَمْ أَكُنْ مَعَهُمْ شَهِيدًا (72) |
| و قطعاً از ميان شما مؤمنان کسى هست که در حرکت به سوى جهاد کُندى مى کند ; پس اگر در جهاد گزندى به شما رسد مى گويد : خدا به من نعمت ارزانى داشت که با آنان در جهاد حاضر نبودم . (72) |
| وَلَئِنْ أَصَابَكُمْ فَضْلٌ مِنَ اللَّهِ لَيَقُولَنَّ كَأَنْ لَمْ تَكُنْ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُ مَوَدَّةٌ يَا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزًا عَظِيمًا (73) |
| و اگر از جانب خدا تفضّلى ( غنيمت و پيروزى ) به شما رسد ، چنان که گويى ميان شما و او هيچ گونه رابطه دوستى نبوده است ، خواهد گفت : اى کاش من با آنان بودم و به کاميابى بزرگى دست مى يافتم . (73) |
| ۞ فَلْيُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يَشْرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا بِالْآخِرَةِ ۚ وَمَنْ يُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيُقْتَلْ أَوْ يَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا (74) |
| پس کسانى که زندگى دنيا را با آخرت مبادله مى کنند بايد در راه خدا پيکار کنند ; و هر کس در راه خدا پيکار کند و کشته شود يا پيروز گردد ، ديرى نگذرد که او را مزدى بزرگ ببخشيم . (74) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |