| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 89 |
|
| وَلَوْ أَنَّا كَتَبْنَا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ أَوِ اخْرُجُوا مِنْ دِيَارِكُمْ مَا فَعَلُوهُ إِلَّا قَلِيلٌ مِنْهُمْ ۖ وَلَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا مَا يُوعَظُونَ بِهِ لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ وَأَشَدَّ تَثْبِيتًا (66) |
| و اگر ما به آنها حکم مي‌کرديم که خود (يعني يکديگر) را بکشيد يا از ديار خود (براي جهاد) بيرون رويد به جز اندکي اطاعت امر نمي‌کردند، و اگر به آنچه پندشان مي‌دهند عمل مي‌کردند البته نيکوتر و کاري محکم و با اساس‌تر براي آنها بود. (66) |
| وَإِذًا لَآتَيْنَاهُمْ مِنْ لَدُنَّا أَجْرًا عَظِيمًا (67) |
| و در آن صورت محققا ما آنها را از نزد خود مزدي بزرگ (به پاداش طاعت) عطا مي‌کرديم. (67) |
| وَلَهَدَيْنَاهُمْ صِرَاطًا مُسْتَقِيمًا (68) |
| و بي‌شک آنان را به راه راست هدايت مي‌نموديم. (68) |
| وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ ۚ وَحَسُنَ أُولَٰئِكَ رَفِيقًا (69) |
| و آنان که اطاعت خدا و رسول کنند البته با کساني که خدا به آنها لطف فرموده يعني با پيغمبران و صدّيقان و شهيدان و نيکوکاران محشور خواهند شد، و اينان نيکو رفيقاني هستند. (69) |
| ذَٰلِكَ الْفَضْلُ مِنَ اللَّهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ عَلِيمًا (70) |
| اين فضل و بخشش از سوي خداست، و علم (ازلي) خدا کفايت کند. (70) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا خُذُوا حِذْرَكُمْ فَانْفِرُوا ثُبَاتٍ أَوِ انْفِرُوا جَمِيعًا (71) |
| اي اهل ايمان سلاح جنگ برگيريد و آن‌گاه دسته دسته يا همه يک‌باره متّفق (براي جهاد) بيرون رويد. (71) |
| وَإِنَّ مِنْكُمْ لَمَنْ لَيُبَطِّئَنَّ فَإِنْ أَصَابَتْكُمْ مُصِيبَةٌ قَالَ قَدْ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيَّ إِذْ لَمْ أَكُنْ مَعَهُمْ شَهِيدًا (72) |
| و همانا گروهي از شما (در کار جنگ) کندي و درنگ مي‌کنند، اگر براي شما حادثه ناگواري پيش آيد (به شماتت) گويند: خدا ما را مورد لطف خود قرار داد که با آنان حاضر نشديم. (72) |
| وَلَئِنْ أَصَابَكُمْ فَضْلٌ مِنَ اللَّهِ لَيَقُولَنَّ كَأَنْ لَمْ تَكُنْ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُ مَوَدَّةٌ يَا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزًا عَظِيمًا (73) |
| و اگر فضل خدا شامل حال شما گردد آن‌چنان که گويي ميان شما و آنان ابداً دوستي نبوده (با تأسف) گويند: اي کاش ما نيز با آنان به جهاد رفته بوديم تا (از غنيمت) نصيب فراوان مي‌برديم. (73) |
| ۞ فَلْيُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يَشْرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا بِالْآخِرَةِ ۚ وَمَنْ يُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيُقْتَلْ أَوْ يَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا (74) |
| پس کساني بايد در راه خدا جهاد کنند که (دست از جان شسته‌اند و) زندگي اين جهان را به آن جهان مي‌فروشند. و هر کس در راه خدا جهاد کند و کشته شود يا فاتح گردد، زود باشد که او را اجري عظيم دهيم. (74) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |