| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 50 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الم (1) |
| الف . لام . ميم . (1) |
| اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ (2) |
| تنها خدا که هيچ معبودى جز او شايسته پرستش نيست ، زنده و برپا دارنده هستى است . (2) |
| نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَأَنْزَلَ التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ (3) |
| اين کتاب را که سراسر حق است و هرگز باطل بدان راه نمى يابد و کتاب هاى آسمانى پيش از خود را تصديق مى کند ، بر تو فرو فرستاد ، و تورات و انجيل را پيش از آن نازل کرد ، (3) |
| مِنْ قَبْلُ هُدًى لِلنَّاسِ وَأَنْزَلَ الْفُرْقَانَ ۗ إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ (4) |
| تا وسيله هدايتى براى مردم باشند ، و جداکننده حق از باطل را نيز فرو فرستاد . به يقين کسانى که به آيات خدا کفر ورزيده اند عذابى سخت خواهند داشت ، و خداوند شکست ناپذير و انتقام گيرنده است . (4) |
| إِنَّ اللَّهَ لَا يَخْفَىٰ عَلَيْهِ شَيْءٌ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاءِ (5) |
| او به کسانى که درخورِ کيفرند آگاه است ، که هيچ چيزى نه در زمين و نه در آسمان بر خدا پوشيده نيست . (5) |
| هُوَ الَّذِي يُصَوِّرُكُمْ فِي الْأَرْحَامِ كَيْفَ يَشَاءُ ۚ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (6) |
| نه تنها به حال و کارتان داناست که بى رخصت او راهى نمى پوييد چرا که اوست آن که شما را در رحم ها هرگونه بخواهد صورتگرى مى کند . معبودى شايسته پرستش جز او که مغلوب نمى شود و کارهايش همه از روى حکمت است وجود ندارد . (6) |
| هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ ۖ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ ۗ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ ۗ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا ۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ (7) |
| اوست آن که اين کتاب را بر تو فرو فرستاد . بخشى از آن ، آياتى است با معانى استوار و روشن که بخش مرجع اين کتاب است و ساير آيات به آنها تفسير مى شود ، و بخش ديگر آياتى است که معناى استوار آنها با معانى نااستوار مشتبه مى شود . کسانى که در دل هايشان انحرافى هست ، از قرآن آنچه را که مشتبه است دنبال مى کنند تا گمراهى مردم را طلب کنند و تا از اين رهگذر بر خاستگاه احکام و معارف قرآن دست يابند ، در حالى که هيچ کس جز خدا خاستگاه آنها را نمى داند ، و امّا کسانى که در شناخت معارف الهى پايدارند ، مى گويند : ما به قرآن ايمان آورده ايم ، زيرا قرآن ـ چه آيات روشن و استوار آن و چه متشابهاتش ـ همه از جانب پروردگار ماست . و اين حقيقت را جز صاحبان خرد درنمى يابند . (7) |
| رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً ۚ إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ (8) |
| آنان مى گويند : پروردگارا ، پس از آن که ما را هدايت کردى دل هايمان را از شناخت دين منحرف مکن و از جانب خود رحمتى به ما ببخشاى که بسيار بخشنده تويى . (8) |
| رَبَّنَا إِنَّكَ جَامِعُ النَّاسِ لِيَوْمٍ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُخْلِفُ الْمِيعَادَ (9) |
| پروردگارا ، بى ترديد تو مردمان را در روزى که هيچ ترديدى در آن نيست براى داورى گرد مى آورى . اين وعده خداست و قطعاً خدا خلف وعده نمى کند . (9) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |