| سوره 33 | سوره مبارکه الاحزاب | صفحه 427 |
|
| يَسْأَلُكَ النَّاسُ عَنِ السَّاعَةِ ۖ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ اللَّهِ ۚ وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ تَكُونُ قَرِيبًا (63) |
| مردم از تو درباره زمان برپايى قيامت و دورى و نزديکى آن مى پرسند; بگو : علم آن فقط در نزد خداست . چه چيزى تو را از آن آگاه مى کند و تو از هنگام آن چه مى دانى ؟ شايد زمان برپايى قيامت نزديک باشد . (63) |
| إِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْكَافِرِينَ وَأَعَدَّ لَهُمْ سَعِيرًا (64) |
| خداوند کافران را از رحمت خود دور ساخته و براى آنان آتشى فروزان آماده کرده است . (64) |
| خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۖ لَا يَجِدُونَ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا (65) |
| براى هميشه در آن ماندگارند ، در حالى که نه سرپرستى مى يابند که نجاتشان را برعهده گيرد ، و نه ياورى که در رهايى از آتش به آنان کمک کند . (65) |
| يَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ يَقُولُونَ يَا لَيْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولَا (66) |
| آن روز که صورت هايشان در آتش زير و رو مى شود ، مى گويند : اى کاش خدا را فرمان مى برديم و از پيامبرش اطاعت مى کرديم . (66) |
| وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا (67) |
| و خواهند گفت : پروردگارا ، ما از سران و کهنسالان خود پيروى کرديم و آنان ما را از راه راست به گمراهى کشاندند . (67) |
| رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَالْعَنْهُمْ لَعْنًا كَبِيرًا (68) |
| پروردگارا ، آنان را از اين عذاب ، دو چندان ده ، چرا که هم خود گمراه بودند و هم ما را به بيراهه بردند ، و آنان را لعنت کن ، لعنتى بزرگ ، که ذرّه اى از رحمت تو نصيبشان نشود . (68) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ آذَوْا مُوسَىٰ فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُوا ۚ وَكَانَ عِنْدَ اللَّهِ وَجِيهًا (69) |
| اى کسانى که ايمان آورده ايد ، پيامبرتان را با سخنانى که شايسته مقام نبوت نيست آزار ندهيد و مانند آن کسانى از بنى اسرائيل نباشيد که موسى را با تهمت و افترا آزار رساندند و خدا او را تبرئه کرد و ساحتش را از آنچه گفتند پاک ساخت ، و او نزد خدا آبرومند بود . (69) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِيدًا (70) |
| اى کسانى که ايمان آورده ايد ، از خدا پروا کنيد و سخن راست و استوار گوييد ، و از بيهوده گويى و سخنان فسادانگيز بپرهيزيد . (70) |
| يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمَالَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ ۗ وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيمًا (71) |
| اگر چنين باشيد ، خداوند اعمال و رفتار شما را براى شما به صلاح مى آورد و براى شما گناهانتان را مى بخشد . و هر کس از خدا و پيامبرش فرمان برد ، قطعاً به سعادتى بزرگ نايل شده است . (71) |
| إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنْسَانُ ۖ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا (72) |
| به راستى ما امانت خود را بر آسمان ها و زمين و کوه ها عرضه کرديم ، ولى آنها سرباز زدند و از اين که آن بار سنگين را برگيرند ، امتناع کردند و از آن هراسناک شدند ، اما انسان آن را برعهده گرفت ، چرا که او ستمکار و نادان بود . (72) |
| لِيُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنَافِقِينَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِكِينَ وَالْمُشْرِكَاتِ وَيَتُوبَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا (73) |
| فرجامِ برعهده گرفتن اين امانت آن است که خداوند مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را عذاب مى کند و با افاضه رحمت بر مردان و زنان مؤمن به آنان روى مى آورد ، چرا که خداوند بسيار آمرزنده و مهربان است . (73) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |