| سوره 20 | سوره مبارکه طه | صفحه 319 |
|
| كَذَٰلِكَ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبَاءِ مَا قَدْ سَبَقَ ۚ وَقَدْ آتَيْنَاكَ مِنْ لَدُنَّا ذِكْرًا (99) |
| اى پيامبر ! بدين سان که داستان موسى را بر تو حکايت کرديم ، خبر برخى از امت ها و رويدادهايى را که گذشته است بر تو حکايت مى کنيم ، و همانا ما از جانب خود کتابى به تو داده ايم که مايه ياد آوردن خداست . (99) |
| مَنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ يَحْمِلُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وِزْرًا (100) |
| هر کس از آن روى برتابد ، روز قيامت بار سنگينى از گناه بر دوش خواهد کشيد . (100) |
| خَالِدِينَ فِيهِ ۖ وَسَاءَ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حِمْلًا (101) |
| و در وزر و وبال آن جاودانه خواهند ماند و روز قيامت بد بارى خواهند داشت; (101) |
| يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ ۚ وَنَحْشُرُ الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ زُرْقًا (102) |
| همان روز که در صور دميده مى شود و همگان را به صحنه قيامت مى آورند . آن روز که چنين شود گنهکاران را با چشمانى سبز رنگ که قدرت بينايى ندارد محشور مى کنيم . (102) |
| يَتَخَافَتُونَ بَيْنَهُمْ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا عَشْرًا (103) |
| آنان از ترس ، آهسته به يکديگر مى گويند : شما در دنيا بيش از ده روز نمانده ايد . (103) |
| نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ إِذْ يَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِيقَةً إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا يَوْمًا (104) |
| ما از همه داناتريم به آنچه مى گويند ، آن گاه که بهترينشان در بيان حقيقت ، مى گويد : بيش از يک روز در دنيا درنگ نکرده ايد . (104) |
| وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ يَنْسِفُهَا رَبِّي نَسْفًا (105) |
| اى پيامبر ، از تو در باره کوه ها مى پرسند که به گاهِ قيامت چه خواهند شد ؟ بگو : « پروردگارم آنها را ريز ريز و پراکنده خواهد ساخت ، (105) |
| فَيَذَرُهَا قَاعًا صَفْصَفًا (106) |
| و بدين طريق زمين را هموار و صاف وامى گذارد ، (106) |
| لَا تَرَىٰ فِيهَا عِوَجًا وَلَا أَمْتًا (107) |
| به گونه اى که در آن هيچ پستى و بلندى نمى بينى . (107) |
| يَوْمَئِذٍ يَتَّبِعُونَ الدَّاعِيَ لَا عِوَجَ لَهُ ۖ وَخَشَعَتِ الْأَصْوَاتُ لِلرَّحْمَٰنِ فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْسًا (108) |
| آن روز که چنين شود ، همگان دعوتِ آن دعوت کننده را بدون هيچ گونه سرپيچى پيروى مى کنند ، و صداها در برابر خداى رحمان خاشع مى شود و جز صدايى آهسته نمى شنوى . (108) |
| يَوْمَئِذٍ لَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَرَضِيَ لَهُ قَوْلًا (109) |
| آن روز که چنين شود ، هيچ شفاعت کننده اى که شفاعتش سود بخشد ، وجود نخواهد داشت ، مگر کسى که خداى رحمان به او اجازه شفاعت داده و سخنش را پسنديده باشد . (109) |
| يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يُحِيطُونَ بِهِ عِلْمًا (110) |
| خداوند از موقعيت پيش روى مجرمان در صحنه قيامت و موقعيت پشت سرشان پيش از برپايى قيامت آگاه است ، ولى علم آنان به خدا احاطه ندارد . (110) |
| ۞ وَعَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّومِ ۖ وَقَدْ خَابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْمًا (111) |
| و چهره ها در برابر خداى زنده و برپا دارنده ، خوار و درمانده مى شوند ، و هر کس در اثر ارتکاب گناه (111) |
| وَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا يَخَافُ ظُلْمًا وَلَا هَضْمًا (112) |
| و هر کس بخشى از کارهاى شايسته را انجام دهد و با ايمان باشد ، نه از تباه شدن حق خود مى ترسد و نه از کاسته شدن پاداشش . (112) |
| وَكَذَٰلِكَ أَنْزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا وَصَرَّفْنَا فِيهِ مِنَ الْوَعِيدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْرًا (113) |
| و قرآن را اين گونه ( با بيانى معجزه آسا ) فرو فرستاديم در حالى که آن کتابى خوانده شده و به زبان عربى است و برخى از هشدارها را به صورت هاى گوناگون در آن بيان کرديم ، باشد که بترسند و از دشمنى با حق بپرهيزند يا اين که ياد حق را در آنان به وجود آورد ، پس آن را باور کنند و به آن ايمان آورند . (113) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |