| سوره 86 | سوره مبارکه الطارق | صفحه 591 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ (1) |
| قَسَم به آسمان و قَسَم به آن <طارق>. (1) |
| وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ (2) |
| و چه چيز تو را آگاه ساخته است که آن طارق چيست؟ (2) |
| النَّجْمُ الثَّاقِبُ (3) |
| همان ستاره درخشان است. (3) |
| إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ (4) |
| که هيچ کس نيست مگر اين که بر او نگهبانى هست. (4) |
| فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ (5) |
| پس بايد انسان نظر کند که از چه چيز خلق شده است؟ (5) |
| خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ (6) |
| از آبى جهنده خلق شده است; (6) |
| يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ (7) |
| که از ميان صلب [ستون فقرات] و استخوان هاى سينه بيرون مى آيد. (7) |
| إِنَّهُ عَلَىٰ رَجْعِهِ لَقَادِرٌ (8) |
| همانا او بر بازگرداندنش توانا است; (8) |
| يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ (9) |
| در روزى که باطن ها آزموده و بررسى مى شود. (9) |
| فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ (10) |
| پس او نه نيرويى دارد و نه ياورى. (10) |
| وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ (11) |
| قَسَم به آسمان باران دار، (11) |
| وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ (12) |
| و به زمين که رخنه دار است، (12) |
| إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ (13) |
| که بى شک اين [قرآن] سخنى است جداکننده [حق از باطل]. (13) |
| وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ (14) |
| و آن هرگز شوخى نيست. (14) |
| إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا (15) |
| همانا آنان به شدّت حيله مى کنند. (15) |
| وَأَكِيدُ كَيْدًا (16) |
| و من نيز [درباره آنان] چنان که بايد حيله مى کنم. (16) |
| فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا (17) |
| پس تو اين کافران را فرصت ده و اندکى مهلتشان ده. (17) |
| سوره 87 | سوره مبارکه الاعلى | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى (1) |
| نام پروردگار برترت را تنزيه کن. (1) |
| الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّىٰ (2) |
| همان کسى که [همه چيز را] خلق کرد و هماهنگ ساخت. (2) |
| وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَىٰ (3) |
| و همان کسى که [براى هر چيزى] اندازه قرار داد و [آنها را] راه نمود. (3) |
| وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَىٰ (4) |
| و همان کسى که گياه را رويانيد، (4) |
| فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَىٰ (5) |
| پس آن را خشک و تيره کرد. (5) |
| سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنْسَىٰ (6) |
| ما پيوسته تو را به قرائت قرآن وامى داريم، پس [آن را ]فراموش نخواهى کرد. (6) |
| إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَىٰ (7) |
| مگر آنچه را که خدا بخواهد، همانا او آشکار و آنچه را مخفى مى شود مى داند. (7) |
| وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَىٰ (8) |
| و تو را بر آسان ترين طريقه موفّق مى داريم. (8) |
| فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّكْرَىٰ (9) |
| پس تذکّر بده، اگر تذکّر دادن سود دهد. (9) |
| سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشَىٰ (10) |
| به زودى آن کس که خشيت [خدا] دارد، متذکّر مى شود. (10) |
| وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى (11) |
| و بدبخت ترين انسان ها از آن دورى مى کند. (11) |
| الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَىٰ (12) |
| همان که به بزرگ ترين آتش خواهد سوخت. (12) |
| ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَىٰ (13) |
| سپس در آن جا نه مى ميرد و نه زندگى دارد. (13) |
| قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّىٰ (14) |
| بى گمان، کسى ظفرمند است که [از آلودگى هاى روحى] پاک باشد. (14) |
| وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّىٰ (15) |
| و نام پروردگارش را ياد کند پس نماز بگزارد. (15) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |