| سوره 55 | سوره مبارکه الرحمن | صفحه 532 |
|
| رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ (17) |
| خداوندگار دو مشرق و خداوندگار دو مغرب است. (17) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (18) |
| پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (18) |
| مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ (19) |
| دو دريا[ى شور و شيرين] را که باهم برخورد دارند، روان ساخت. (19) |
| بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا يَبْغِيَانِ (20) |
| ميان آن دو، حائلى است که [به يکديگر] تجاوز نمى کنند. (20) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (21) |
| پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (21) |
| يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ (22) |
| از آن دو [دريا] مرواريد و مرجان بيرون مى آيد. (22) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (23) |
| پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (23) |
| وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ (24) |
| و از او است کشتى هاى بادبان برافراشته همچون کوه ها که در دريا روان اند. (24) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (25) |
| پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (25) |
| كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ (26) |
| هر که بر روى زمين است، فانى شدنى است. (26) |
| وَيَبْقَىٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ (27) |
| و ذات صاحب جلال و ارجمندى پروردگارت باقى مى ماند. (27) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (28) |
| پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (28) |
| يَسْأَلُهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ (29) |
| هر که در آسمان ها و زمين است، از او درخواست [حاجت] مى کند، هر زمانى او در کارى است. (29) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (30) |
| پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (30) |
| سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلَانِ (31) |
| اى جنّ و انس! به زودى به [حساب ]شما خواهيم پرداخت. (31) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (32) |
| پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (32) |
| يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا ۚ لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ (33) |
| اى جماعت جنّ و انس! اگر مى توانيد از اطراف آسمان ها و زمين نفوذ کنيد [و از مُلکِ من بگريزيد ]پس نفوذ کنيد; [ولى ]نمى توانيد نفوذ کنيد مگر با قدرتى [بزرگ که نداريد]. (33) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (34) |
| پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (34) |
| يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ (35) |
| [آن روز] زبانه اى از آتش سهمگين و دودى خفه کننده بر شما فرستاده مى شود که از خود دفاع نتوانيد کرد. (35) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (36) |
| پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (36) |
| فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ (37) |
| پس وقتى که آسمان بشکافد و گلى رنگ و چون روغن زيتون [روان] گردد. (37) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (38) |
| پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (38) |
| فَيَوْمَئِذٍ لَا يُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّ (39) |
| پس در آن روز هيچ انس و جنّى از گناهش سؤال نمى شود. (39) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (40) |
| پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (40) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |