| سوره 46 | سوره مبارکه الاحقاف | صفحه 506 |
|
| وَإِذْ صَرَفْنَا إِلَيْكَ نَفَرًا مِنَ الْجِنِّ يَسْتَمِعُونَ الْقُرْآنَ فَلَمَّا حَضَرُوهُ قَالُوا أَنْصِتُوا ۖ فَلَمَّا قُضِيَ وَلَّوْا إِلَىٰ قَوْمِهِمْ مُنْذِرِينَ (29) |
| و [ياد کن] وقتى را که گروهى از جنّ را به سوى تو روان کرديم تا قرآن را بشنوند، پس چون نزد آن حاضر شدند گفتند: ساکت شويد [تا آن را بشنويم ]و چون به پايان رسيد به سوى قوم خود بازگشتند تا به آنان اخطار کنند. (29) |
| قَالُوا يَا قَوْمَنَا إِنَّا سَمِعْنَا كِتَابًا أُنْزِلَ مِنْ بَعْدِ مُوسَىٰ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ وَإِلَىٰ طَرِيقٍ مُسْتَقِيمٍ (30) |
| گفتند: اى قوم ما! همانا ما کتابى را شنيديم که بعد از موسى نازل شده است در حالى که آنچه را پيش از آن بوده است تصديق مى کند; به سوى حق و به سوى راهى راست هدايت مى نمايد. (30) |
| يَا قَوْمَنَا أَجِيبُوا دَاعِيَ اللَّهِ وَآمِنُوا بِهِ يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَيُجِرْكُمْ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ (31) |
| اى قوم ما! دعوت کننده خدا را اجابت کنيد و به او ايمان بياوريد تا بعضى از گناهانتان را بر شما ببخشد و شما را از عذابى دردآور پناه دهد. (31) |
| وَمَنْ لَا يُجِبْ دَاعِيَ اللَّهِ فَلَيْسَ بِمُعْجِزٍ فِي الْأَرْضِ وَلَيْسَ لَهُ مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءُ ۚ أُولَٰئِكَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (32) |
| و هر کس که دعوت کننده خدا را اجابت نکند در زمين نمى تواند از سلطه خدا خارج شود و جز خداوند ياورانى نخواهد داشت، اينان در گمراهى نمايانى هستند. (32) |
| أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَلَمْ يَعْيَ بِخَلْقِهِنَّ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ ۚ بَلَىٰ إِنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (33) |
| آيا [توجّه نکرده و] ندانسته اند که آن خدايى که آسمان ها و زمين را خلق کرده و از خلق کردن آنها خسته نشده، بر زنده کردن مردگان توانا است؟ آرى به يقين او بر هر چيزى توانا است. (33) |
| وَيَوْمَ يُعْرَضُ الَّذِينَ كَفَرُوا عَلَى النَّارِ أَلَيْسَ هَٰذَا بِالْحَقِّ ۖ قَالُوا بَلَىٰ وَرَبِّنَا ۚ قَالَ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ (34) |
| و روزى که کافران بر آتش عرضه مى شوند [به آنان گويند:] آيا اين حق نيست؟ مى گويند: چرا به پروردگارمان قَسَم. [خدا] گويد: پس اين عذاب را به سبب اين که کفر مىورزيديد بچشيد. (34) |
| فَاصْبِرْ كَمَا صَبَرَ أُولُو الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَلَا تَسْتَعْجِلْ لَهُمْ ۚ كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَ مَا يُوعَدُونَ لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا سَاعَةً مِنْ نَهَارٍ ۚ بَلَاغٌ ۚ فَهَلْ يُهْلَكُ إِلَّا الْقَوْمُ الْفَاسِقُونَ (35) |
| پس تو [در برابر آزار دشمنان] صبر پيشه کن همان گونه که رسولان صاحب عزم و اراده صبر پيشه کردند، و براى آنان تعجيل [در عذاب را ]طلب مکن، زيرا [در قيامت] روزى که عذابى را که به آن تهديد مى شوند مى بينند، گويى جز ساعتى از روز درنگ نکرده اند; [اين ]ابلاغى است، پس آيا جز مردم فاسق هلاک مى شوند؟ (35) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |