| سوره 95 | سوره مبارکه التين | صفحه 597 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ (1) |
| سوگند به [کوه] تين و زيتون، (1) |
| وَطُورِ سِينِينَ (2) |
| و طور سينا، (2) |
| وَهَٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ (3) |
| و اين شهر امن [و امان]، (3) |
| لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ (4) |
| [که] براستى انسان را در نيکوترين اعتدال آفريديم. (4) |
| ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ (5) |
| سپس او را به پست‌ترين [مراتب] پستى بازگردانيديم؛ (5) |
| إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ (6) |
| مگر کسانى را که گرويده و کارهاى شايسته کرده‌اند، که پاداشى بى‌منّت خواهند داشت. (6) |
| فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ (7) |
| پس چه چيز، تو را بعد [از اين] به تکذيب جزا وامى‌دارد؟ (7) |
| أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ (8) |
| آيا خدا نيکوترين داوران نيست؟ (8) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ (1) |
| بخوان به نام پروردگارت که آفريد. (1) |
| خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ (2) |
| انسان را از عَلَق آفريد. (2) |
| اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ (3) |
| بخوان، و پروردگار تو کريمترين [کريمان] است. (3) |
| الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ (4) |
| همان کس که به وسيله قلم آموخت. (4) |
| عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ (5) |
| آنچه را که انسان نمى‌دانست [بتدريج به او] آموخت. (5) |
| كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَىٰ (6) |
| حقاً که انسان سرکشى مى‌کند، (6) |
| أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَىٰ (7) |
| همين که خود را بى‌نياز پندارد. (7) |
| إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ (8) |
| در حقيقت، بازگشت به سوى پروردگار توست. (8) |
| أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ (9) |
| آيا ديدى آن کس را که باز مى‌داشت، (9) |
| عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ (10) |
| بنده‌اى را آنگاه که نماز مى‌گزارد؟ (10) |
| أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ (11) |
| چه پندارى اگر او بر هدايت باشد، (11) |
| أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ (12) |
| يا به پرهيزگارى وادارد [براى او بهتر نيست]؟ (12) |
| أَرَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (13) |
| [و باز] آيا چه پندارى [که] اگر او به تکذيب پردازد و روى برگرداند [چه کيفرى در پيش دارد]؟ (13) |
| أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ (14) |
| مگر ندانسته که خدا مى‌بيند؟ (14) |
| كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ (15) |
| زنهار، اگر باز نايستد، موى پيشانى [او] را سخت بگيريم؛ (15) |
| نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ (16) |
| [همان] موى پيشانى دروغزن گناه‌پيشه را. (16) |
| فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ (17) |
| [بگو] تا گروه خود را بخواند. (17) |
| سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ (18) |
| بزودى آتشبانان را فرا خوانيم. (18) |
| كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ۩ (19) |
| زنهار! فرمانش مَبَر، و سجده کن، و خود را [به خدا] نزديک گردان. (19) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |