| سوره 56 | سوره مبارکه الواقعة | صفحه 536 |
|
| ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ (51) |
| آنگاه شما اى گمراهان تکذيب‌کننده، (51) |
| لَآكِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ (52) |
| از درختان زقّوم خواهيد خورد. (52) |
| فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ (53) |
| و شکمهاى خود را از آن پر خواهيد کرد. (53) |
| فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ (54) |
| و بر سر آن آب جوشان خواهيد نوشيد. (54) |
| فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ (55) |
| چنان مى‌نوشيد که شتر تشنه آب مى‌نوشد. (55) |
| هَٰذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ (56) |
| اين است غذايشان در روز جزا. (56) |
| نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ (57) |
| ما شما را آفريده‌ايم؛ پس چرا تصديق نمى‌کنيد؟ (57) |
| أَفَرَأَيْتُمْ مَا تُمْنُونَ (58) |
| آيا آن منى را که برون مى‌ريزيد ديده‌ايد؟ (58) |
| أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ (59) |
| آيا شما او را مى‌آفرينيد يا ما آفريننده‌ايم؟ (59) |
| نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ (60) |
| ما مرگ را بر شما مقدر ساختيم و ناتوان از آن نيستيم که (60) |
| عَلَىٰ أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ (61) |
| به جاى شما قومى همانند شما بياوريم و شما را به صورتى که از آن بى‌خبريد از نو بيافرينيم. (61) |
| وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَىٰ فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ (62) |
| شما از آفرينش نخست آگاهيد؛ چرا به يادش نياوريد؟ (62) |
| أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ (63) |
| آيا چيزى را که مى‌کاريد ديده‌ايد؟ (63) |
| أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ (64) |
| آيا شما مى‌رويانيدش يا ما روياننده‌ايم؟ (64) |
| لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ (65) |
| اگر مى‌خواستيم خاشاکش مى‌ساختيم تا در شگفت بمانيد. (65) |
| إِنَّا لَمُغْرَمُونَ (66) |
| گويند: ما ثروت بر باد دادگانيم؛ (66) |
| بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ (67) |
| ما بى‌نصيب ماندگانيم. (67) |
| أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ (68) |
| آيا آبى را که مى‌نوشيد ديده‌ايد؟ (68) |
| أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ (69) |
| آيا شما آن را از ابر فرو مى‌فرستيد يا ما فرو فرستنده‌ايم؟ (69) |
| لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ (70) |
| اگر مى‌خواستيم آن را تلخ مى‌گردانيديم. پس چرا سپاس نمى‌گوييد؟ (70) |
| أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ (71) |
| آيا آن آتشى را که مى‌افروزيد ديده‌ايد؟ (71) |
| أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ (72) |
| آيا درختش را شما آفريده‌ايد يا ما آفريننده‌ايم؟ (72) |
| نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِينَ (73) |
| ما آن را هشدارى و براى مسافران رهنورد، متاعى ساختيم. (73) |
| فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (74) |
| به نام پروردگار بزرگ خود تسبيح گوى. (74) |
| ۞ فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ (75) |
| پس سوگند به غروبگاه ستارگان. (75) |
| وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ (76) |
| و اين سوگندى است -اگر بدانيد- بزرگ. (76) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |