| سوره 56 | سوره مبارکه الواقعة | صفحه 535 |
|
| يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ (17) |
| پسرانى همواره جوان گردشان مى‌چرخند، (17) |
| بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ (18) |
| با قدحها و ابريقها و جامهايى از شرابى که در جويها جارى است. (18) |
| لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنْزِفُونَ (19) |
| از نوشيدنش نه سردرد گيرند و نه بيهوش شوند. (19) |
| وَفَاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ (20) |
| و ميوه‌هايى که خود برمى‌گزينند. (20) |
| وَلَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ (21) |
| و گوشت پرنده هر چه بخواهند. (21) |
| وَحُورٌ عِينٌ (22) |
| و حوران درشت چشم، (22) |
| كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ (23) |
| همانند مرواريدهايى در صدف. (23) |
| جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (24) |
| همه به پاداش کارهايى که مى‌کرده‌اند. (24) |
| لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا (25) |
| در آنجا نه سخن لغو شنوند و نه گناه‌آلود. (25) |
| إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا (26) |
| جز يک سخن: سلام، سلام. (26) |
| وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ (27) |
| اما اصحاب سعادت، اصحاب سعادت چه حال دارند؟ (27) |
| فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ (28) |
| در زير درخت سدر بى‌خار، (28) |
| وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ (29) |
| و درخت موزى که ميوه‌اش بر يکديگر چيده‌شده، (29) |
| وَظِلٍّ مَمْدُودٍ (30) |
| و سايه‌اى دايم، (30) |
| وَمَاءٍ مَسْكُوبٍ (31) |
| و آبى همواره جارى، (31) |
| وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ (32) |
| و ميوه‌اى بسيار، (32) |
| لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ (33) |
| که نه منقطع مى‌گردد و نه کس را از آن باز دارند. (33) |
| وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ (34) |
| و زنانى ارجمند. (34) |
| إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً (35) |
| آن زنان را ما بيافريديم، آفريدنى. (35) |
| فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا (36) |
| و دوشيزگان ساختيم. (36) |
| عُرُبًا أَتْرَابًا (37) |
| معشوق همسران خويشند، (37) |
| لِأَصْحَابِ الْيَمِينِ (38) |
| براى اصحاب سعادت. (38) |
| ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ (39) |
| گروهى از پيشينيان، (39) |
| وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ (40) |
| و گروهى که از پى آمده‌اند. (40) |
| وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ (41) |
| اما اصحاب شقاوت، اصحاب شقاوت چه حال دارند؟ (41) |
| فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ (42) |
| در باد سموم و آب جوشانند. (42) |
| وَظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ (43) |
| در سايه‌اى از دود سياه، (43) |
| لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ (44) |
| نه سرد و نه خوش، (44) |
| إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُتْرَفِينَ (45) |
| اينان پيش از اين در ناز و نعمت بودند. (45) |
| وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيمِ (46) |
| و بر گناهان بزرگ اصرار مى‌ورزيدند. (46) |
| وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (47) |
| و مى‌گفتند: آيا زمانى که ما مُرديم و خاک و استخوان شديم باز هم ما را زنده مى‌کنند، (47) |
| أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ (48) |
| يا نياکان ما را؟ (48) |
| قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ (49) |
| بگو: همه را، آنان که از پيش بوده‌اند و آنها که از پى‌شان آمده بودند، (49) |
| لَمَجْمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ (50) |
| همه در وعده‌گاه آن روز معين خواهند بود. (50) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |