| سوره 37 | سوره مبارکه الصافات | صفحه 452 |
|
| مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ (154) |
| شما را چه مى‌شود؟ چگونه قضاوت مى‌کنيد؟ (154) |
| أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (155) |
| آيا نمى‌انديشيد؟ (155) |
| أَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُبِينٌ (156) |
| يا بر ادعاى خود دليل روشنى داريد؟ (156) |
| فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (157) |
| اگر راست مى‌گوييد کتابتان را بياوريد. (157) |
| وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا ۚ وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ (158) |
| و ميان خدا و جنيان خويشاوندى قائل شدند و جنيان مى‌دانند که احضارشدگانند (158) |
| سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ (159) |
| از آن وصف که مى‌آورند خدا منزه است. (159) |
| إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (160) |
| مگر بندگان مخلص خدا. (160) |
| فَإِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ (161) |
| شما و بتانى که مى‌پرستيد، (161) |
| مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ (162) |
| نتوانستيد مفتون بتان کنيد، (162) |
| إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ (163) |
| مگر آن کس را که راهى جهنم باشد. (163) |
| وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ (164) |
| و هيچ کس از ما نيست مگر آنکه جايى معين دارد. (164) |
| وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ (165) |
| هر آينه ما صف زدگانيم. (165) |
| وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ (166) |
| و هر آينه ما تسبيح‌گويندگانيم. (166) |
| وَإِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَ (167) |
| اگر چه مى‌گفتند: (167) |
| لَوْ أَنَّ عِنْدَنَا ذِكْرًا مِنَ الْأَوَّلِينَ (168) |
| اگر از پيشينيان نزد ما کتابى مانده بود، (168) |
| لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (169) |
| ما از بندگان مخلص خدا مى‌بوديم. (169) |
| فَكَفَرُوا بِهِ ۖ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (170) |
| آنها به آن کتاب کافر شدند، و زودا که خواهند فهميد. (170) |
| وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ (171) |
| ما در باره بندگانمان که به رسالت مى‌فرستيم از پيش تصميم گرفته‌ايم، (171) |
| إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ (172) |
| که هر آينه آنان يارى مى‌شوند. (172) |
| وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ (173) |
| و لشکر ما خود غالبند. (173) |
| فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّىٰ حِينٍ (174) |
| پس تا مدتى از آنها روى بگردان. (174) |
| وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ (175) |
| عاقبتشان را ببين، آنها نيز خواهند ديد. (175) |
| أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ (176) |
| آيا عذاب ما را به شتاب مى‌طلبند؟ (176) |
| فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِينَ (177) |
| چون عذاب به ساحتشان فراز آيد، اين بيم‌داده‌شدگان چه بامداد بدى خواهند داشت. (177) |
| وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّىٰ حِينٍ (178) |
| از آنها تا چندى روى بگردان. (178) |
| وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ (179) |
| پس عاقبتشان را ببين، آنها نيز خواهند ديد. (179) |
| سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ (180) |
| منزه است پروردگار تو -آن پروردگار پيروزمند- از هر چه به وصف او مى‌گويند. (180) |
| وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ (181) |
| سلام بر پيامبران، (181) |
| وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (182) |
| و حمد از آن پروردگار جهانيان است. (182) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |