| سوره 72 | سوره مبارکه الجن | صفحه 573 |
|
| وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ ۖ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَٰئِكَ تَحَرَّوْا رَشَدًا (14) |
| و اين که برخى از ما فرمانبردارند و بعضى از ما ستمکار، پس کسانى که فرمانبردارند اينانند که در جستوجوى خير و صلاح اند. (14) |
| وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَكَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا (15) |
| و امّا ستمکاران سرانجام هيزم جهنّم خواهند بود. (15) |
| وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا (16) |
| و [بگو: به من وحى شده است] که اگر آنان بر طريق [حق] استوار باشند، آبى فراوان به آنها ارزانى مى داريم (آنها را در رفاه قرار مى دهيم); (16) |
| لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ ۚ وَمَنْ يُعْرِضْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهِ يَسْلُكْهُ عَذَابًا صَعَدًا (17) |
| تا به وسيله آن امتحانشان کنيم; و هر کس از ذکر پروردگارش اعراض کند، [خداوند ]او را در عذابى سخت درمى آورد. (17) |
| وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا (18) |
| و اين که مسجدها مختصّ خداوند است، پس [در آنها ]اَحَدى را با خدا نخوانيد. (18) |
| وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ يَدْعُوهُ كَادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَدًا (19) |
| و اين که وقتى بنده خدا برپا ايستاده او را مى خوانْد، نزديک بود جنّيان بر او ازدحام کنند. (19) |
| قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّي وَلَا أُشْرِكُ بِهِ أَحَدًا (20) |
| بگو: من فقط پروردگار خود را مى خوانم و احدى را شريک او نمى گيرم. (20) |
| قُلْ إِنِّي لَا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا (21) |
| بگو: همانا من مالک هيچ سود و زيانى براى شما نيستم. (21) |
| قُلْ إِنِّي لَنْ يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا (22) |
| بگو: بى گمان مرا اَحَدى در برابر خدا هرگز حراست نخواهد کرد و هرگز پناهگاهى جز او نتوانم يافت. (22) |
| إِلَّا بَلَاغًا مِنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ ۚ وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا (23) |
| [وظيفه من] فقط ابلاغى از جانب خدا و [رساندن ]پيام هاى او است; و کسانى که نافرمانى خدا و رسول او کنند، قطعاً آتش جهنّم براى آنان خواهد بود در حالى که هميشه در آن جاودانه اند. (23) |
| حَتَّىٰ إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا (24) |
| [آنان همواره در غرور به سر مى برند] تا وقتى که آنچه را به آن تهديد مى شوند ببينند، آن گاه خواهند دانست چه کسى ياورش ضعيف تر و نفراتش کمتر است. (24) |
| قُلْ إِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ مَا تُوعَدُونَ أَمْ يَجْعَلُ لَهُ رَبِّي أَمَدًا (25) |
| بگو: من نمى دانم که آيا آنچه به آن تهديد مى شويد، نزديک است يا پروردگارم براى [تحقّق] آن مدّتى طولانى قرار مى دهد؟ (25) |
| عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَىٰ غَيْبِهِ أَحَدًا (26) |
| [او] داناى غيب است و هيچ کس را بر غيب خود آگاه نمى کند; (26) |
| إِلَّا مَنِ ارْتَضَىٰ مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا (27) |
| مگر رسولى را که مورد رضايتش باشد که [در آن صورت] قطعاً خدا از پيش روى او و از پشت سرش نگهبانانى را [براى حفظ وحى] مى فرستد; (27) |
| لِيَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَيْهِمْ وَأَحْصَىٰ كُلَّ شَيْءٍ عَدَدًا (28) |
| تا بداند که [رسولان] حتماً پيام هاى پروردگارشان را رسانده اند، و او به آنچه نزد آنان است احاطه دارد و هر چيزى را به عدد احصا کرده است. (28) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |