| سوره 70 | سوره مبارکه المعارج | صفحه 569 |
|
| يُبَصَّرُونَهُمْ ۚ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ (11) |
| در حالى که به آنان نمايانده مى شوند. مجرم دوست دارد که کاش مى توانست از عذاب آن روز فرزندانش را فديه دهد; (11) |
| وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ (12) |
| و نيز همسر و برادرش را; (12) |
| وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ (13) |
| و بستگان نزديکش را که به او پناه مى دهند; (13) |
| وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنْجِيهِ (14) |
| و هر که در زمين هست همگى را، تا [اين فديه] او را نجات دهد. (14) |
| كَلَّا ۖ إِنَّهَا لَظَىٰ (15) |
| چنين نيست، همانا پيش روى او جهنّم است; (15) |
| نَزَّاعَةً لِلشَّوَىٰ (16) |
| که به شدّت پوست از سرها مى کند. (16) |
| تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّىٰ (17) |
| [و به سوى خود] مى خواند هر کس را که [به حقّ ]پشت کرده و روى برتافته، (17) |
| وَجَمَعَ فَأَوْعَىٰ (18) |
| و [مال] جمع کرده و ذخيره ساخته است. (18) |
| ۞ إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا (19) |
| به راستى که انسان بسيار آزمند آفريده شده است. (19) |
| إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا (20) |
| وقتى بدى به او مى رسد بسيار نالان است. (20) |
| وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا (21) |
| و وقتى خير به او مى رسد به شدّت منع کننده [و بخيل] است. (21) |
| إِلَّا الْمُصَلِّينَ (22) |
| مگر نمازگزاران; (22) |
| الَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ (23) |
| همانان که بر نمازشان مداومت دارند. (23) |
| وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ (24) |
| و آنان که در اموالشان حقّى است معلوم; (24) |
| لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ (25) |
| براى سائل و محروم. (25) |
| وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (26) |
| و آنان که روز جزا را باور دارند. (26) |
| وَالَّذِينَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ (27) |
| و آنان که از عذاب پروردگارشان ترسان اند. (27) |
| إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ (28) |
| بى شک از عذاب پروردگارشان ايمن نمى توان بود. (28) |
| وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ (29) |
| و آنان که شرمگاه هاى خود را حفظ مى کنند; (29) |
| إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ (30) |
| مگر بر همسران يا کنيزانشان که يقيناً درخور ملامت نيستند. (30) |
| فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَاءَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ (31) |
| پس کسانى که جز اين را طلب کنند اينان همان تجاوزگران اند. (31) |
| وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ (32) |
| و آنان که رعايت کننده امانت ها و قراردادهاى خويش اند. (32) |
| وَالَّذِينَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ (33) |
| و آنان که به [اداى] شهادت هاى خود قيام مى کنند. (33) |
| وَالَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ (34) |
| و آنان که بر نمازشان مراقبت دارند. (34) |
| أُولَٰئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُكْرَمُونَ (35) |
| اينان در بهشت هايى گرامى داشته مى شوند. (35) |
| فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ (36) |
| پس کافران را چه شده است که با گردن هاى کشيده به سوى تو مى شتابند; (36) |
| عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ (37) |
| از راست و از چپ، گروه گروه؟ (37) |
| أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ (38) |
| آيا هر يک از آنان طمع دارد که او را به بهشتى پرنعمت درآورند؟ (38) |
| كَلَّا ۖ إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا يَعْلَمُونَ (39) |
| چنين نيست، همانا ما آنان را از آنچه مى دانند آفريديم. (39) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |