| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 129 |
|
| وَلَوْ جَعَلْنَاهُ مَلَكًا لَجَعَلْنَاهُ رَجُلًا وَلَلَبَسْنَا عَلَيْهِمْ مَا يَلْبِسُونَ (9) |
| و اگر او را فرشته قرار مى داديم حتماً او را به صورت مردى در مى آورديم [تا او را ببينند آنگاه مى گفتند: ما در فرشته بودن او شک داريم] در نتيجه آنچه را که آنان [بر خود] مشتبه مى سازند بر آنان مشتبه مى ساختيم. (9) |
| وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (10) |
| و همانا رسولانى پيش از تو استهزا شدند، پس عذابى که آن را استهزا مى کردند کسانى را که رسولان را به مسخره مى گرفتند فرا گرفت. (10) |
| قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ ثُمَّ انْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (11) |
| بگو: در زمين سير کنيد سپس بنگريد که عاقبت تکذيب کنندگان چگونه بود؟ (11) |
| قُلْ لِمَنْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ قُلْ لِلَّهِ ۚ كَتَبَ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ ۚ لَيَجْمَعَنَّكُمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (12) |
| بگو: آنچه در آسمان ها و زمين است مختصّ کيست؟ بگو: مختصّ خداست. او رحمت را بر خود مقرّر کرده است. يقيناً شما را در روز قيامت که شکّى در آن نيست جمع خواهد کرد. کسانى که [سرمايه فطرت ]خود را از دست داده اند به همين علّت ايمان نمى آورند. (12) |
| ۞ وَلَهُ مَا سَكَنَ فِي اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (13) |
| و آنچه در شب و روز آرام مى گيرد مختصّ او است. و او است شنوا و دانا. (13) |
| قُلْ أَغَيْرَ اللَّهِ أَتَّخِذُ وَلِيًّا فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ يُطْعِمُ وَلَا يُطْعَمُ ۗ قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ ۖ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (14) |
| بگو: آيا غير خدا را که پديد آورنده آسمان ها و زمين است و او طعام مى دهد و طعام داده نمى شود ولىّ خود بگيرم؟ بگو: به من امر شده است که اوّلين کسى باشم که تسليم [خدا ]شده است و [خدا به من فرمان داده است که: ]هرگز از مشرکان مباش. (14) |
| قُلْ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (15) |
| بگو: من اگر معصيت خدا کنم يقيناً از عذاب روزى بزرگ مى ترسم. (15) |
| مَنْ يُصْرَفْ عَنْهُ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمَهُ ۚ وَذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْمُبِينُ (16) |
| هر کس در آن روز عذاب از او گردانده شود قطعاً خدا به او رحم کرده است. و اين است آن کاميابى آشکار. (16) |
| وَإِنْ يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلَا كَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ ۖ وَإِنْ يَمْسَسْكَ بِخَيْرٍ فَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (17) |
| و اگر خدا محنتى به تو برساند جز او هيچ بر طرف کننده اى براى آن نيست، و اگر خيرى به تو برساند [کسى نمى تواند مانع آن شود، زيرا ]او بر هر چيزى تواناست. (17) |
| وَهُوَ الْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ (18) |
| و او است که بر بندگان خود غالب است، و او است آن حکيم آگاه. (18) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |