| بیا بیا که پشیمان شوی از این دوری |
|
بیا به دعوت شیرین ما چه می‌شوری |
| حیات موج زنان گشته اندر این مجلس |
|
خدای ناصر و هر سو شراب منصوری |
| به دست طره خوبان به جای دسته گل |
|
به زیر پای بنفشه به جای محفوری |
| هزار جام سعادت بنوش ای نومید |
|
بگیر صد زر و زور ای غریب زرزوری |
| هزار گونه زلیخا و یوسفند این جا |
|
شراب روح فزای و سماع طنبوری |
| جواهر از کف دریای لامکان ز گزاف |
|
به پیش ممن و کافر نهاده کافوری |
| میان بحر عسل بانگ می‌زند هر جان |
|
صلا که بازرهیدم ز شهد زنبوری |
| فتاده‌اند به هم عاشقان و معشوقان |
|
خراب و مست رهیده ز ناز مستوری |
| قیامت‌ست همه راز و ماجراها فاش |
|
که مرده زنده کند ناله‌های ناقوری |
| برآر باز سر ای استخوان پوسیده |
|
اگر چه سخره ماری و طعمه موری |
| ز مور و مار خریدت امیر کن فیکون |
|
بپوش خلعت میری جزای مأموری |
| تو راست کان گهر غصه دکان بگذار |
|
ز نور پاک خوری به که نان تنوری |
| شکوفه‌های شراب خدا شکفت بهل |
|
شکوفه‌ها و خمار شراب انگوری |
| جمال حور به از بردگان بلغاری |
|
شراب روح به از آش‌های بلغوری |
| خیال یار به حمام اشک من آمد |
|
نشست مردمک دیده‌ام به ناطوری |
| دو چشم ترک خطا را چه ننگ از تنگی |
|
چه عار دارد سیاح جان از این عوری |
| درخت شو هله ای دانه‌ای که پوسیدی |
|
تویی خلیفه و دستور ما به دستوری |
| کی دیده‌ست چنین روز با چنان روزی |
|
که واخرد همه را از شبی و شب کوری |
| کرم گشاد چو موسی کنون ید بیضا |
|
جهان شده‌ست چو سینا و سینه نوری |
| دلا مقیم شو اکنون به مجلس جان‌ها |
|
که کدخدای مقیمان بیت معموری |
| مباش بسته مستی خراب باش خراب |
|
یقین بدانک خرابیست اصل معموری |
| خراب و مست خدایی در این چمن امروز |
|
هزار شیشه اگر بشکنی تو معذوری |
| به دست ساقی تو خاک می‌شود زر سرخ |
|
چو خاک پای ویی خسروی و فغفوری |
| صلای صحت جان هر کجا که رنجوریست |
|
تو مرده زنده شدن بین چه جای رنجوری |
| غلام شعر بدانم که شعر گفته توست |
|
که جان جان سرافیل و نفخه صوری |
| سخن چو تیر و زبان چو کمان خوارزمی است |
|
که دیر و دور دهد دست وای از این دوری |
| ز حرف و صوت بباید شدن به منطق جان |
|
اگر غفار نباشد بس است مغفوری |
| کز آن طرف شنوااند بی‌زبان دل‌ها |
|
نه رومیست و نه ترکی و نی نشابوری |
| بیا که همره موسی شویم تا که طور |
|
که کلم الله آمد مخاطبه طوری |
| که دامنم بگرفته‌ست و می‌کشد عشقی |
|
چنانک گرسنه گیرد کنار کندوری |
| ز دست عشق کی جسته‌ست تا جهد دل من |
|
به قبض عشق بود قبضه قلاجوری |
|
| مطالب مرتبط با این شعر |