| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 134 |
|
| وَكَذَٰلِكَ فَتَنَّا بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لِيَقُولُوا أَهَٰؤُلَاءِ مَنَّ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنْ بَيْنِنَا ۗ أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِالشَّاكِرِينَ (53) |
| و بدين سان برخى از مردم را به وسيله برخى ديگر آزموديم ; عده اى را توانگر و گروهى را تهيدست قرار داديم ، تا کافران متکبر درباره مؤمنان تهيدست بگويند : آيا از ميان ما اينانند که خدا به آنها نعمت عطا کرده و به ايمان رهنمونشان ساخته است ؟ آرى چنين است ، مگر نه اين است که خدا از همه کس به سپاسگزاران نعمتش داناتر است . (53) |
| وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ ۖ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ ۖ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (54) |
| و چون کسانى که به آيات ما ايمان دارند نزد تو آيند ، به آنان بگو : سلام بر شما . پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است . چنين است که هر کس از شما از روى نادانى ـ نه از روى تکبر و خودبرتربينى ـ گناهى کند سپس بعد از آن توبه نمايد و شايسته گردد ، خدا او را مى بخشد که او آمرزنده و مهربان است . (54) |
| وَكَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ وَلِتَسْتَبِينَ سَبِيلُ الْمُجْرِمِينَ (55) |
| و بدين سان آيات ( معارف الهى ) را شرح مى دهيم تا امورى که بايد ، تحقق يابد و راه گنهکاران نيز براى اهل ايمان آشکار شود . (55) |
| قُلْ إِنِّي نُهِيتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ۚ قُلْ لَا أَتَّبِعُ أَهْوَاءَكُمْ ۙ قَدْ ضَلَلْتُ إِذًا وَمَا أَنَا مِنَ الْمُهْتَدِينَ (56) |
| بگو : من نهى شده ام از اين که کسانى را بپرستم که شما آنها را به جاى خدا مى خوانيد و مى پرستيد . بگو : پرستش غير خدا برخاسته از هواهاى نفسانى شماست و من از هواهاى شما پيروى نمى کنم ، چرا که در اين صورت گمراه شده ام و از ره يافتگان نخواهم بود . (56) |
| قُلْ إِنِّي عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي وَكَذَّبْتُمْ بِهِ ۚ مَا عِنْدِي مَا تَسْتَعْجِلُونَ بِهِ ۚ إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ ۖ يَقُصُّ الْحَقَّ ۖ وَهُوَ خَيْرُ الْفَاصِلِينَ (57) |
| بگو : من در اثبات رسالت خود ، بر قرآن که دليلى روشن از جانب پروردگار من است اتکا دارم و شما آن را دروغ انگاشته ايد ، و معجزاتى که درخواست مى کنيد و شتاب در آمدنِ آنها را مى خواهيد در اختيار من نيست . فرمانروايى جز از آنِ خدا نيست ; حق را از باطل جدا مى کند و او بهترين داور ميان من و شماست . (57) |
| قُلْ لَوْ أَنَّ عِنْدِي مَا تَسْتَعْجِلُونَ بِهِ لَقُضِيَ الْأَمْرُ بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ ۗ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِالظَّالِمِينَ (58) |
| بگو : اگر آنچه از من درخواست مى کنيد و شتاب در آمدنِ آن را مى خواهيد در اختيار من بود و من آن را مى آوردم ، شما باز هم ايمان نمى آورديد و کار ميان من و شما به پايان رسيده بود ، و خدا از هر کسى به ستمکاران داناتر است . (58) |
| ۞ وَعِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لَا يَعْلَمُهَا إِلَّا هُوَ ۚ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ ۚ وَمَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلَّا يَعْلَمُهَا وَلَا حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ وَلَا رَطْبٍ وَلَا يَابِسٍ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُبِينٍ (59) |
| و گنجينه هاى غيب تنها نزد اوست ، جز او کسى آنها را نمى داند ، و آنچه را که در خشکى و درياست مى داند ، و هيچ برگى نمى افتد مگر اين که آن را مى داند ، و هيچ دانه اى در تاريکى هاى زمين فرونمى افتد و نه هيچ تر و خشکى مگر اين که آنها را مى داند . آرى هيچ چيزى فرونمى افتد مگر اين که آن در کتابى روشن ثبت شده است . (59) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |