| سوره 40 | سوره مبارکه غافر | صفحه 470 |
|
| وَقَالَ فِرْعَوْنُ ذَرُونِي أَقْتُلْ مُوسَىٰ وَلْيَدْعُ رَبَّهُ ۖ إِنِّي أَخَافُ أَنْ يُبَدِّلَ دِينَكُمْ أَوْ أَنْ يُظْهِرَ فِي الْأَرْضِ الْفَسَادَ (26) |
| و فرعون گفت: (بگذاريد موسي را بکشم، و او پروردگارش را بخواند (تا نجاتش دهد)! زيرا من ميترسم که آيين شما را دگرگون سازد، و يا در اين سرزمين فساد بر پا کند!) (26) |
| وَقَالَ مُوسَىٰ إِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُمْ مِنْ كُلِّ مُتَكَبِّرٍ لَا يُؤْمِنُ بِيَوْمِ الْحِسَابِ (27) |
| موسي گفت: (من به پروردگارم و پروردگار شما پناه ميبرم از هر متکبري که به روز حساب ايمان نمي آورد!) (27) |
| وَقَالَ رَجُلٌ مُؤْمِنٌ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَكْتُمُ إِيمَانَهُ أَتَقْتُلُونَ رَجُلًا أَنْ يَقُولَ رَبِّيَ اللَّهُ وَقَدْ جَاءَكُمْ بِالْبَيِّنَاتِ مِنْ رَبِّكُمْ ۖ وَإِنْ يَكُ كَاذِبًا فَعَلَيْهِ كَذِبُهُ ۖ وَإِنْ يَكُ صَادِقًا يُصِبْكُمْ بَعْضُ الَّذِي يَعِدُكُمْ ۖ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ كَذَّابٌ (28) |
| و مرد مومني از آل فرعون که ايمان خود را پنهان ميداشت گفت: (آيا ميخواهيد مردي را بکشيد بخاطر اينکه ميگويد: پروردگار من (الله) است، در حالي که دلايل روشني از سوي پروردگارتان براي شما آورده است؟! اگر دروغگو باشد، دروغش دامن خودش را خواهد گرفت، و اگر راستگو باشد، (لااقل) بعضي از عذابهايي را که وعده ميدهد به شما خواهد رسيد، خداوند کسي را که اسرافکار و بسيار دروغگوست هدايت نميکند. (28) |
| يَا قَوْمِ لَكُمُ الْمُلْكُ الْيَوْمَ ظَاهِرِينَ فِي الْأَرْضِ فَمَنْ يَنْصُرُنَا مِنْ بَأْسِ اللَّهِ إِنْ جَاءَنَا ۚ قَالَ فِرْعَوْنُ مَا أُرِيكُمْ إِلَّا مَا أَرَىٰ وَمَا أَهْدِيكُمْ إِلَّا سَبِيلَ الرَّشَادِ (29) |
| اي قوم من! امروز حکومت از آن شماست و در اين سرزمين پيروزيد، اگر عذاب خدا به سراغ ما آيد، چه کسي ما را ياري خواهد کرد؟!) فرعون گفت: (من جز آنچه را معتقدم به شما ارائه نميدهم، و شما را جز به راه صحيح راهنمايي نميکنم! (دستور، همان قتل موسي است!)) (29) |
| وَقَالَ الَّذِي آمَنَ يَا قَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ مِثْلَ يَوْمِ الْأَحْزَابِ (30) |
| آن مرد باايمان گفت: (اي قوم من! من بر شما از روزي همانند روز (عذاب) اقوام پيشين بيمناکم! (30) |
| مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ وَالَّذِينَ مِنْ بَعْدِهِمْ ۚ وَمَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِلْعِبَادِ (31) |
| و از عادتي همچون عادت قوم نوح و عاد و ثمود و کساني که بعد از آنان بودند (از شرک و کفر و طغيان) ميترسم، و خداوند ظلم و ستمي بر بندگانش نميخواهد. (31) |
| وَيَا قَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ يَوْمَ التَّنَادِ (32) |
| اي قوم من! من بر شما از روزي که مردم يکديگر را صدا ميزنند (و از هم ياري ميطلبند و صدايشان به جايي نميرسد) بيمناکم! (32) |
| يَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِينَ مَا لَكُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ ۗ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ (33) |
| همان روزي که روي ميگردانيد و فرار ميکنيد، اما هيچ پناهگاهي در برابر عذاب خداوند براي شما نيست، و هر کس را خداوند (بخاطر اعمالش) گمراه سازد، هدايتکنندهاي براي او نيست! (33) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |