| سوره 14 | سوره مبارکه ابراهيم | صفحه 260 |
|
| وَآتَاكُمْ مِنْ كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ ۚ وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا ۗ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ (34) |
| و از هر چيزي که از او خواستيد، به شما داد، و اگر نعمتهاي خدا را بشماريد، هرگز آنها را شماره نتوانيد کرد! انسان، ستمگر و ناسپاس است! (34) |
| وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَٰذَا الْبَلَدَ آمِنًا وَاجْنُبْنِي وَبَنِيَّ أَنْ نَعْبُدَ الْأَصْنَامَ (35) |
| (به ياد آوريد) زماني را که ابراهيم گفت: (پروردگارا! اين شهر [= مکه] را شهر امني قرار ده! و من و فرزندانم را از پرستش بتها دور نگاه دار! (35) |
| رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثِيرًا مِنَ النَّاسِ ۖ فَمَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي ۖ وَمَنْ عَصَانِي فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (36) |
| پروردگارا! آنها [= بتها] بسياري از مردم را گمراه ساختند! هر کس از من پيروي کند از من است، و هر کس نافرماني من کند، تو بخشنده و مهرباني! (36) |
| رَبَّنَا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُوا الصَّلَاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ (37) |
| پروردگارا! من بعضي از فرزندانم را در سرزمين بيآب و علفي، در کنار خانهاي که حرم توست، ساکن ساختم تا نماز را برپا دارند، تو دلهاي گروهي از مردم را متوجه آنها ساز، و از ثمرات به آنها روزي ده، شايد آنان شکر تو را بجاي آورند! (37) |
| رَبَّنَا إِنَّكَ تَعْلَمُ مَا نُخْفِي وَمَا نُعْلِنُ ۗ وَمَا يَخْفَىٰ عَلَى اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاءِ (38) |
| پروردگارا! تو ميداني آنچه را ما پنهان و يا آشکار ميکنيم، و چيزي در زمين و آسمان بر خدا پنهان نيست! (38) |
| الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي وَهَبَ لِي عَلَى الْكِبَرِ إِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ ۚ إِنَّ رَبِّي لَسَمِيعُ الدُّعَاءِ (39) |
| حمد خداي را که در پيري، اسماعيل و اسحاق را به من بخشيد، مسلما پروردگار من، شنونده (و اجابت کننده) دعاست. (39) |
| رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلَاةِ وَمِنْ ذُرِّيَّتِي ۚ رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاءِ (40) |
| پروردگارا: مرا برپا کننده نماز قرار ده، و از فرزندانم (نيز چنين فرما)، پروردگارا: دعاي مرا بپذير! (40) |
| رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ (41) |
| پروردگارا! من و پدر و مادرم و همه مومنان را، در آن روز که حساب برپا ميشود، بيامرز! (41) |
| وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ ۚ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الْأَبْصَارُ (42) |
| گمان مبر که خدا، از آنچه ظالمان انجام ميدهند، غافل است! (نه، بلکه کيفر) آنها را براي روزي تاخير انداخته است که چشمها در آن (به خاطر ترس و وحشت) از حرکت بازميايستد. (42) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |