| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 130 |
|
| قُلْ أَيُّ شَيْءٍ أَكْبَرُ شَهَادَةً ۖ قُلِ اللَّهُ ۖ شَهِيدٌ بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ ۚ وَأُوحِيَ إِلَيَّ هَٰذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَكُمْ بِهِ وَمَنْ بَلَغَ ۚ أَئِنَّكُمْ لَتَشْهَدُونَ أَنَّ مَعَ اللَّهِ آلِهَةً أُخْرَىٰ ۚ قُلْ لَا أَشْهَدُ ۚ قُلْ إِنَّمَا هُوَ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ وَإِنَّنِي بَرِيءٌ مِمَّا تُشْرِكُونَ (19) |
| بگو: (بالاترين گواهي، گواهي کيست؟) (و خودت پاسخ بده و) بگو: (خداوند، گواه ميان من و شماست، و (بهترين دليل آن اين است که) اين قرآن بر من وحي شده، تا شما و تمام کساني را که اين قرآن به آنها ميرسد، بيم دهم (و از مخالفت فرمان خدا بترسانم). آيا براستي شما گواهي ميدهيد که معبودان ديگري با خداست؟!) بگو: (من هرگز چنين گواهي نميدهم). بگو: (اوست تنها معبود يگانه، و من از آنچه براي او شريک قرارميدهيد، بيزارم!) (19) |
| الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمُ ۘ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (20) |
| آنان که کتاب آسماني به ايشان داده ايم، بخوبي او [= پيامبر] را ميشناسند، همانگونه که فرزندان خود را ميشناسند، فقط کساني که سرمايه وجود خود را از دست داده اند، ايمان نمي آورند. (20) |
| وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ ۗ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (21) |
| چه کسي ستمکارتر است از آن کس که بر خدا دروغ بسته [= همتايي براي او قائل شده]، و يا آيات او را تکذيب کرده است؟! مسلما ظالمان، رستگار نخواهند شد! (21) |
| وَيَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُوا أَيْنَ شُرَكَاؤُكُمُ الَّذِينَ كُنْتُمْ تَزْعُمُونَ (22) |
| آن روز که همه آنها را محشور ميکنيم، سپس به مشرکان ميگوييم: (معبودهايتان، که همتاي خدا ميپنداشتيد، کجايند؟) (چرا به ياري شما نميشتابند؟!) (22) |
| ثُمَّ لَمْ تَكُنْ فِتْنَتُهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا وَاللَّهِ رَبِّنَا مَا كُنَّا مُشْرِكِينَ (23) |
| سپس پاسخ و عذر آنها، چيزي جز اين نيست که ميگويند: (به خداوندي که پروردگار ماست سوگند که ما مشرک نبوديم!) (23) |
| انْظُرْ كَيْفَ كَذَبُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ ۚ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ (24) |
| ببين چگونه به خودشان (نيز) دروغ ميگويند، و آنچه را بدروغ همتاي خدا ميپنداشتند، از دست ميدهند! (24) |
| وَمِنْهُمْ مَنْ يَسْتَمِعُ إِلَيْكَ ۖ وَجَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا ۚ وَإِنْ يَرَوْا كُلَّ آيَةٍ لَا يُؤْمِنُوا بِهَا ۚ حَتَّىٰ إِذَا جَاءُوكَ يُجَادِلُونَكَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (25) |
| پارهاي از آنها به (سخنان) تو، گوش فراميدهند، ولي بر دلهاي آنان پرده ها افکنده ايم تا آن را نفهمند، و در گوش آنها، سنگيني قرار داده ايم. و (آنها بقدري لجوجند که) اگر تمام نشانه هاي حق را ببينند، ايمان نمي آورند، تا آنجا که وقتي به سراغ تو مي آيند که با تو پرخاشگري کنند، کافران ميگويند: (اينها فقط افسانه هاي پيشينيان است!) (25) |
| وَهُمْ يَنْهَوْنَ عَنْهُ وَيَنْأَوْنَ عَنْهُ ۖ وَإِنْ يُهْلِكُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ (26) |
| آنها ديگران را از آن بازميدارند، و خود نيز از آن دوري ميکنند، آنها جز خود را هلاک نميکنند، ولي نميفهمند! (26) |
| وَلَوْ تَرَىٰ إِذْ وُقِفُوا عَلَى النَّارِ فَقَالُوا يَا لَيْتَنَا نُرَدُّ وَلَا نُكَذِّبَ بِآيَاتِ رَبِّنَا وَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (27) |
| کاش (حال آنها را) هنگامي که در برابر آتش (دوزخ) ايستاده اند، ببيني! ميگويند: اي کاش (بار ديگر، به دنيا) بازگردانده ميشديم، و آيات پروردگارمان را تکذيب نميکرديم، و از مومنان ميبوديم! (27) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |