| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 80 |
|
| وَاللَّاتِي يَأْتِينَ الْفَاحِشَةَ مِنْ نِسَائِكُمْ فَاسْتَشْهِدُوا عَلَيْهِنَّ أَرْبَعَةً مِنْكُمْ ۖ فَإِنْ شَهِدُوا فَأَمْسِكُوهُنَّ فِي الْبُيُوتِ حَتَّىٰ يَتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ يَجْعَلَ اللَّهُ لَهُنَّ سَبِيلًا (15) |
| زناني از (جامعه) شما که عمل ناشايسته کنند چهار شاهد مسلمان بر آنها بخواهيد، چنانچه شهادت دادند آن زنان را در خانه نگه داريد تا عمرشان به پايان رسد يا خدا براي آنها راهي پديدار گرداند. (15) |
| وَاللَّذَانِ يَأْتِيَانِهَا مِنْكُمْ فَآذُوهُمَا ۖ فَإِنْ تَابَا وَأَصْلَحَا فَأَعْرِضُوا عَنْهُمَا ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ تَوَّابًا رَحِيمًا (16) |
| و هر کس از شما (مسلمانان) عمل ناشايست مرتکب شود، چه زن و چه مرد، آنان را (به سرزنش و توبيخ) بيازاريد، چنانچه توبه کردند و به کار شايسته پرداختند متعرض آنها نشويد، که خدا توبه‌پذير و مهربان است. (16) |
| إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللَّهِ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ يَتُوبُونَ مِنْ قَرِيبٍ فَأُولَٰئِكَ يَتُوبُ اللَّهُ عَلَيْهِمْ ۗ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا (17) |
| محققا خدا توبه آنهايي را مي‌پذيرد که عمل ناشايسته را از روي ناداني مرتکب شوند و پس از آن به زودي توبه کنند، البته خدا آنها را مي‌بخشد و خدا (به مصالح خلق) دانا و آگاه است. (17) |
| وَلَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ حَتَّىٰ إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّي تُبْتُ الْآنَ وَلَا الَّذِينَ يَمُوتُونَ وَهُمْ كُفَّارٌ ۚ أُولَٰئِكَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا (18) |
| و کساني که (تمام عمر) به اعمال زشت اشتغال ورزند تا آن‌گاه که يکيشان مشاهده مرگ کند در آن ساعت پشيمان شود و گويد: اکنون توبه کردم، توبه چنين کسي پذيرفته نخواهد شد، و آنان که به حال کفر بميرند (توبه آنها نيز قبول نشود)، بر اينان عذابي دردناک مهيا ساختيم. (18) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَحِلُّ لَكُمْ أَنْ تَرِثُوا النِّسَاءَ كَرْهًا ۖ وَلَا تَعْضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُوا بِبَعْضِ مَا آتَيْتُمُوهُنَّ إِلَّا أَنْ يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ ۚ وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ فَإِنْ كَرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسَىٰ أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَيَجْعَلَ اللَّهُ فِيهِ خَيْرًا كَثِيرًا (19) |
| اي اهل ايمان، براي شما حلال نيست که زنان را به اکراه و جبر به ميراث گيريد (مانند جاهليّت)، و بر آنان سخت‌گيري و بهانه‌جويي مکنيد که قسمتي از آنچه مهر آنها کرده‌ايد به جور بگيريد، مگر آنکه عمل زشتي از آنها آشکار شود. و در زندگاني به آنها به انصاف رفتار نماييد، و چنانچه دلپسند شما نباشند (اظهار کراهت مکنيد) چه بسا چيزها ناپسند شماست و حال آنکه خدا در آن خير بسيار مقدّر فرمايد. (19) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |