| سوره 36 | سوره مبارکه يس | صفحه 443 |
|
| وَآيَةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (41) |
| و برهان ديگر براي آنان آن که ما فرزندان آنان (يعني بشر) را در کشتي پربار سوار گردانيديم. (41) |
| وَخَلَقْنَا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ (42) |
| و نيز براي آنها به مانند کشتي چيزي که بر آن سوار شوند خلق کرديم (شايد اتومبيل و ترن و طيّاره مقصود باشد). (42) |
| وَإِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ يُنْقَذُونَ (43) |
| و اگر بخواهيم همه را به دريا غرق کنيم که ابدا نه فرياد رسي و نه راه نجاتي يابند. (43) |
| إِلَّا رَحْمَةً مِنَّا وَمَتَاعًا إِلَىٰ حِينٍ (44) |
| مگر باز لطف و رحمت ما آنها را نجات دهد و تا وقت معيّن بهره زندگي بخشد. (44) |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (45) |
| و چون مردم را گويند که در امر گذشته و آينده (دنيا و آخرت) خويش (انديشه کنيد و) تقوا پيشه کنيد شايد مورد لطف و رحمت خدا گرديد (روي بگردانند). (45) |
| وَمَا تَأْتِيهِمْ مِنْ آيَةٍ مِنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ (46) |
| و بر اين مردم (غافل) هيچ از آيات الهي نيايد جز آنکه از آن اعراض کنند. (46) |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَنْ لَوْ يَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (47) |
| و چون به آنها گويند که از آنچه خدا روزي شما قرار داده (چيزي براي خدا به فقيران) انفاق کنيد، کافران به اهل ايمان جواب دهند آيا ما به کسي که اگر خدا مي‌خواست به او هم روزي مي‌داد اطعام و دستگيري کنيم؟ شما پيداست که سخت در غلط و گمراهي هستيد (و راه راست آن است که چنان که خدا به فقيران احسان نکرده ما هم نکنيم). (47) |
| وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (48) |
| و کافران (از روي تمسخر به رسول و مؤمنان) گويند: پس اين وعده (قيامت و بهشت و دوزخ) اگر راست مي‌گوييد کي خواهد بود؟ (48) |
| مَا يَنْظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ (49) |
| اين منکران قيامت انتظار نکشند جز يک صيحه (اسرافيل حق) را که (به مرگ) همه را فرا گيرد در حالي که (در کارهاي دنيا يا در صيحه دوم قيامت) با هم به بحث و جدل مشغول‌اند. (49) |
| فَلَا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَلَا إِلَىٰ أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ (50) |
| پس (در آن لحظه مرگ) نه توانايي سفارشي دارند و نه به اهل بيت خود رجوع توانند کرد. (50) |
| وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُمْ مِنَ الْأَجْدَاثِ إِلَىٰ رَبِّهِمْ يَنْسِلُونَ (51) |
| و (چون بار دوم) در صور دميده شود به ناگاه همه از قبرها به سوي خداي خود به سرعت مي‌شتابند. (51) |
| قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَنْ بَعَثَنَا مِنْ مَرْقَدِنَا ۜ ۗ هَٰذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَٰنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ (52) |
| و گويند: اي واي بر ما، که ما را از خوابگاهمان برانگيخت؟ اين همان وعده خداي مهربان است و رسولان همه راست گفتند. (52) |
| إِنْ كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَدَيْنَا مُحْضَرُونَ (53) |
| و آن جز يک صيحه (و يک لحظه بيش) نباشد که ناگاه تمام خلايق محشر به پيشگاه ما حاضر آورده خواهند شد. (53) |
| فَالْيَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (54) |
| پس در آن روز کمترين ظلمي به هيچ کس نشود و جز آنچه عمل کرده‌ايد ابدا جزايي نخواهيد يافت. (54) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |