| سوره 16 | سوره مبارکه النحل | صفحه 272 |
|
| وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ إِلَّا رِجَالًا نُوحِي إِلَيْهِمْ ۚ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (43) |
| و ما پيش از تو غير رجال مؤيّد به وحي خود کسي را به رسالت نفرستاديم، پس اگر نمي‌دانيد از اهل ذکر (يعني علما و دانشمندان هر امت) سؤال کنيد. (43) |
| بِالْبَيِّنَاتِ وَالزُّبُرِ ۗ وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ (44) |
| (ما هر رسولي را) با معجزات و کتب و آيات وحي فرستاديم و بر تو اين ذکر (يعني قرآن) را نازل کرديم تا براي مردم آنچه را که به آنان فرستاده شده بيان کني و براي آنکه عقل و فکرت کار بندند. (44) |
| أَفَأَمِنَ الَّذِينَ مَكَرُوا السَّيِّئَاتِ أَنْ يَخْسِفَ اللَّهُ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ (45) |
| آنان که بر کردار زشت خود مکرها مي‌انديشند آيا از اين بلا ايمنند که خدا ناگاه همه را به زمين فرو برد يا از جايي که پي نبرند عذابي به آنان رسد؟ (45) |
| أَوْ يَأْخُذَهُمْ فِي تَقَلُّبِهِمْ فَمَا هُمْ بِمُعْجِزِينَ (46) |
| يا آنکه در سفر که سرگرم رفت و آمدند ناگاه به مؤاخذه سخت بگيرد؟ و آنان البته (بر قدرت حق) غالب نتوانند شد. (46) |
| أَوْ يَأْخُذَهُمْ عَلَىٰ تَخَوُّفٍ فَإِنَّ رَبَّكُمْ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ (47) |
| يا آنکه دايم آنها را به حال ترس بگيرد (خدا که اين زشتکاران را به اين انواع بلاها گرفتار نکرد بدين جهت است) که پروردگار شما بسيار مشفق و مهربان است. (47) |
| أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَىٰ مَا خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ يَتَفَيَّأُ ظِلَالُهُ عَنِ الْيَمِينِ وَالشَّمَائِلِ سُجَّدًا لِلَّهِ وَهُمْ دَاخِرُونَ (48) |
| آيا چشم نگشودند تا ببينند که هر موجودي که خدا آفريده چگونه آثار وجودي و سايه‌هاي آن به هر جانب از راست و چپ (مستقيم يا غير مستقيم) روانه مي‌شود و همه به سجده خدا با کمال فروتني مشغولند؟ (48) |
| وَلِلَّهِ يَسْجُدُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ مِنْ دَابَّةٍ وَالْمَلَائِكَةُ وَهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ (49) |
| و هر چه در آسمانها و زمين است از جنبندگان و نيز فرشتگان همه بي‌هيچ تکبر به سجده و عبادت خدا مشغولند. (49) |
| يَخَافُونَ رَبَّهُمْ مِنْ فَوْقِهِمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ ۩ (50) |
| و از قهر خدا که فوق همه آنهاست مي‌ترسند و هر چه مأمورند اطاعت مي‌کنند. (50) |
| ۞ وَقَالَ اللَّهُ لَا تَتَّخِذُوا إِلَٰهَيْنِ اثْنَيْنِ ۖ إِنَّمَا هُوَ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَإِيَّايَ فَارْهَبُونِ (51) |
| و خداي يکتاي عالم فرموده که به راه شرک و دو خدايي نرويد، که خدا يکي است پس تنها از من بترسيد و بس. (51) |
| وَلَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَهُ الدِّينُ وَاصِبًا ۚ أَفَغَيْرَ اللَّهِ تَتَّقُونَ (52) |
| و هر چه در آسمانها و زمين است همه ملک خداست و دين و اطاعت هميشه مخصوص اوست، آيا شما بندگان از کسي غير از خداي مقتدر مي‌ترسيد؟ (52) |
| وَمَا بِكُمْ مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ ۖ ثُمَّ إِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فَإِلَيْهِ تَجْأَرُونَ (53) |
| و شما بندگان با آنکه هر نعمت که داريد همه از خداست و چون بلايي به شما رسد به درگاه او پناه جسته و به او (در رفع بلا) استغاثه مي‌کنيد. (53) |
| ثُمَّ إِذَا كَشَفَ الضُّرَّ عَنْكُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِنْكُمْ بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ (54) |
| باز وقتي که بلا را از سر شما رفع کرد گروهي از شما به خداي خود شرک مي‌آورند. (54) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |