| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 75 |
|
| وَإِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ لَتُبَيِّنُنَّهُ لِلنَّاسِ وَلَا تَكْتُمُونَهُ فَنَبَذُوهُ وَرَاءَ ظُهُورِهِمْ وَاشْتَرَوْا بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا ۖ فَبِئْسَ مَا يَشْتَرُونَ (187) |
| و [ياد کنيد] هنگامي که خدا از کساني که به آنان کتاب آسماني داده شد، پيمان گرفت که حتماً بايد [احکام و حقايق] آن را براي مردم بيان کنيد و پنهانش ننماييد. پس آن [عهد و کتاب] را ترک کردند و به آن اعتنايي ننمودند، و در برابر ترک آن اندک بهايي به دست آوردند؛ و بد چيزي است آنچه به دست مي آورند. (187) |
| لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَفْرَحُونَ بِمَا أَتَوْا وَيُحِبُّونَ أَنْ يُحْمَدُوا بِمَا لَمْ يَفْعَلُوا فَلَا تَحْسَبَنَّهُمْ بِمَفَازَةٍ مِنَ الْعَذَابِ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (188) |
| البته مپندار کساني که به آنچه [از پنهان داشتن حقايق و باز داشتن مردم از اسلام] انجام دادند، شادماني مي کنند، و دوست دارند به آنچه انجام نداده اند ستايش شوند [از عذاب خدا در امانند،] پس گمان مبر که براي آنان نجاتي از عذاب است، [بلکه] براي آنان عذابي دردناک خواهد بود. (188) |
| وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (189) |
| و مالکيّت و فرمانروايي آسمان ها و زمين فقط در سيطره خداست، و خدا بر هر کاري تواناست. (189) |
| إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ (190) |
| يقيناً در آفرينش آسمان ها و زمين، و آمد و رفت شب و روز، نشانه هايي [بر توحيد، ربوبيّت و قدرت خدا] براي خردمندان است. (190) |
| الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَىٰ جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَٰذَا بَاطِلًا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ (191) |
| آنان که همواره خدا را ايستاده و نشسته و به پهلو آرميده ياد مي کنند، و پيوسته در آفرينش آسمان ها و زمين مي انديشند، [و از عمق قلب همراه با زبان مي گويند:] پروردگارا! اين [جهان با عظمت] را بيهوده نيافريدي، تو از هر عيب و نقصي منزّه و پاکي؛ پس ما را از عذاب آتش نگاهدار. (191) |
| رَبَّنَا إِنَّكَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَيْتَهُ ۖ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصَارٍ (192) |
| پروردگارا! بي ترديد هر که را تو در آتش در آوري، قطعاً خوار و رسوايش کرده اي، و براي ستمکاران هيج ياري وجود ندارد. (192) |
| رَبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًا يُنَادِي لِلْإِيمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا ۚ رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ (193) |
| پروردگارا! بي ترديد ما [صداي] ندا دهنده اي را شنيديم [که مردم را] به ايمان فرا مي خواند که به پروردگارتان ايمان آوريد. پس ما ايمان آورديم. پروردگارا! گناهان ما را بيامرز، و بدي هايمان را از ما محو کن، و ما را در زمره نيکوکاران بميران. (193) |
| رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدْتَنَا عَلَىٰ رُسُلِكَ وَلَا تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ إِنَّكَ لَا تُخْلِفُ الْمِيعَادَ (194) |
| پروردگارا! آنچه را که به وسيله فرستادگانت به ما وعده داده اي به ما عطا فرما و روز قيامت، ما را رسوا و خوار مکن؛ زيرا تو خلف وعده نمي کني؟ (194) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |