| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 71 |
|
| وَلَئِنْ مُتُّمْ أَوْ قُتِلْتُمْ لَإِلَى اللَّهِ تُحْشَرُونَ (158) |
| و اگر بميريد يا کشته شويد هر آينه در پيشگاه خداوند محشور مى‌شويد. (158) |
| فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ ۖ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ ۖ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ ۖ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ (159) |
| به سبب رحمت خداست که تو با آنها اينچنين خوشخوى و مهربان هستى. اگر تندخو و سخت‌دل مى‌بودى از گرد تو پراکنده مى‌شدند. پس بر آنها ببخشاى و برايشان آمرزش بخواه و در کارها با ايشان مشورت کن و چون قصد کارى کنى بر خداى توکل کن، که خدا توکل‌کنندگان را دوست دارد. (159) |
| إِنْ يَنْصُرْكُمُ اللَّهُ فَلَا غَالِبَ لَكُمْ ۖ وَإِنْ يَخْذُلْكُمْ فَمَنْ ذَا الَّذِي يَنْصُرُكُمْ مِنْ بَعْدِهِ ۗ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (160) |
| اگر خدا شما را يارى کند، هيچ کس بر شما غلبه نخواهد کرد. و اگر شما را خوار دارد، چه کسى از آن پس ياريتان خواهد کرد؟ پس مؤمنان بايد که بر خداى توکل کنند. (160) |
| وَمَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَنْ يَغُلَّ ۚ وَمَنْ يَغْلُلْ يَأْتِ بِمَا غَلَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ ثُمَّ تُوَفَّىٰ كُلُّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (161) |
| هيچ پيامبرى خيانت نکند و هر که به چيزى خيانت کند، آن را در روز قيامت با خود آورد. سپس جزاى عمل هر کس به تمامى داده خواهد شد و بر کسى ستمى نرود. (161) |
| أَفَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَ اللَّهِ كَمَنْ بَاءَ بِسَخَطٍ مِنَ اللَّهِ وَمَأْوَاهُ جَهَنَّمُ ۚ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ (162) |
| آيا آن کس که به راه خشنودى خدا مى‌رود، همانند کسى است که موجب خشم او مى‌شود و مکان او جهنم، آن سرانجام بد است؟ (162) |
| هُمْ دَرَجَاتٌ عِنْدَ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ (163) |
| اين دو گروه را نزد خدا درجاتى است گوناگون و او به کارهايشان آگاه است. (163) |
| لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (164) |
| خدا بر مؤمنان انعام فرمود، آنگاه که از خودشان به ميان خودشان پيامبرى مبعوث کرد تا آياتش را بر آنها بخواند و پاکشان سازد و کتاب و حکمتشان بياموزد، هر چند از آن پيش در گمراهى آشکارى بودند. (164) |
| أَوَلَمَّا أَصَابَتْكُمْ مُصِيبَةٌ قَدْ أَصَبْتُمْ مِثْلَيْهَا قُلْتُمْ أَنَّىٰ هَٰذَا ۖ قُلْ هُوَ مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِكُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (165) |
| و آيا هنگامى که آسيبى به شما رسيد که شما خود دوچند آن رسانده بوديد، گفتيد: اين آسيب از کجا رسيد؟ بگو: از جانب خودتان. هر آينه خدا بر هر چيزى تواناست. (165) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |