| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 71 |
|
| وَلَئِنْ مُتُّمْ أَوْ قُتِلْتُمْ لَإِلَى اللَّهِ تُحْشَرُونَ (158) |
| و اگر (در راه خدا) بميريد يا کشته شويد (به رحمت ايزدي در پيوسته و) به سوي خدا محشور خواهيد شد. (158) |
| فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ ۖ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ ۖ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ ۖ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ (159) |
| به مرحمت خدا بود که با خلق مهربان گشتي و اگر تندخو و سخت‌دل بودي مردم از گِرد تو متفرق مي‌شدند، پس از (بديِ) آنان درگذر و براي آنها طلب آمرزش کن و (براي دلجويي آنها) در کارِ (جنگ) با آنها مشورت نما، ليکن آنچه تصميم گرفتي با توکل به خدا انجام ده، که خدا آنان را که بر او اعتماد کنند دوست دارد. (159) |
| إِنْ يَنْصُرْكُمُ اللَّهُ فَلَا غَالِبَ لَكُمْ ۖ وَإِنْ يَخْذُلْكُمْ فَمَنْ ذَا الَّذِي يَنْصُرُكُمْ مِنْ بَعْدِهِ ۗ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (160) |
| اگر خدا شما را ياري کند محال است کسي بر شما غالب آيد، و اگر به خواري واگذارد آن کيست که بتواند بعد از آن شما را ياري کند؟ و اهل ايمان تنها به خدا بايد اعتماد کنند. (160) |
| وَمَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَنْ يَغُلَّ ۚ وَمَنْ يَغْلُلْ يَأْتِ بِمَا غَلَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ ثُمَّ تُوَفَّىٰ كُلُّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (161) |
| و هيچ پيغمبري خيانت نخواهد کرد، و هر کس خيانت کند روز قيامت با همان خيانت بيايد (و به کيفر آن برسد) و هر کس هر عمل به جا آرد به جزاي کامل آن مي‌رسد و به هيچ کس ستمي نخواهد شد. (161) |
| أَفَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَ اللَّهِ كَمَنْ بَاءَ بِسَخَطٍ مِنَ اللَّهِ وَمَأْوَاهُ جَهَنَّمُ ۚ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ (162) |
| آيا کسي که (به ايمان) در راه رضاي خدا قدم بردارد مانند کسي است که (به کفر) راه غضب خدا پيمايد؟ که منزلگاه او جهنم است و بسيار بد جايگاهي است. (162) |
| هُمْ دَرَجَاتٌ عِنْدَ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ (163) |
| اين دو گروه را (به مراتب ايمان و کفر) نزد خدا درجات (مختلفه) است و خدا به هر چه مي‌کنند بيناست. (163) |
| لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (164) |
| خدا بر اهل ايمان منّت گذاشت که رسولي از خودشان در ميان آنان برانگيخت که بر آنها آيات او را تلاوت مي‌کند و آنان را پاک مي‌گرداند و به آنها علم کتاب (احکام شريعت) و حقايق حکمت مي‌آموزد، و همانا پيش از آن در گمراهي آشکار بودند. (164) |
| أَوَلَمَّا أَصَابَتْكُمْ مُصِيبَةٌ قَدْ أَصَبْتُمْ مِثْلَيْهَا قُلْتُمْ أَنَّىٰ هَٰذَا ۖ قُلْ هُوَ مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِكُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (165) |
| آيا هر گاه به شما آسيبي رسد در صورتي که دو برابر آن آسيب را به دشمنان رسانديد (باز از روي تعجب) گوييد: اين از کجاست؟ بگو: اين مصيبت از دست خود کشيديد، همانا خدا بر هر چيز تواناست. (165) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |