| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 196 |
|
| فَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ ۚ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ (55) |
| اى پيامبر ، مبادا فراوانى اموال و فرزندان منافقان تو را مجذوب کند ; جز اين نيست که خدا مى خواهد به وسيله اينها در زندگى دنيا عذابشان کند و در حالى که کافرند جانشان برآيد . (55) |
| وَيَحْلِفُونَ بِاللَّهِ إِنَّهُمْ لَمِنْكُمْ وَمَا هُمْ مِنْكُمْ وَلَٰكِنَّهُمْ قَوْمٌ يَفْرَقُونَ (56) |
| آنان به خدا سوگند مى خورند که از شما مؤمنانند ، در حالى که ايمان ندارند و از شما نيستند ، بلکه مردمى هستند که مى ترسند و پريشان خاطرند . (56) |
| لَوْ يَجِدُونَ مَلْجَأً أَوْ مَغَارَاتٍ أَوْ مُدَّخَلًا لَوَلَّوْا إِلَيْهِ وَهُمْ يَجْمَحُونَ (57) |
| اگر پناهگاه يا نهانگاه هايى يا راهى باريک براى گريز بجويند ، ]از شما[ روى برتافته شتابان به سوى آن مى روند و هيچ چيز آنان را باز نمى گرداند . (57) |
| وَمِنْهُمْ مَنْ يَلْمِزُكَ فِي الصَّدَقَاتِ فَإِنْ أُعْطُوا مِنْهَا رَضُوا وَإِنْ لَمْ يُعْطَوْا مِنْهَا إِذَا هُمْ يَسْخَطُونَ (58) |
| برخى از اين منافقان کسانى اند که ]از روى خودخواهى[ درباره تقسيم صدقات بر تو ايراد مى گيرند . پس اگر از صدقات به آنان داده شود راضى مى شوند ، و اگر از آن به ايشان داده نشود ناگهان به خشم مى آيند . (58) |
| وَلَوْ أَنَّهُمْ رَضُوا مَا آتَاهُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَقَالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ سَيُؤْتِينَا اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَرَسُولُهُ إِنَّا إِلَى اللَّهِ رَاغِبُونَ (59) |
| اى کاش آنچه را خدا به آنان داد و پيامبرش به آنان پرداخت با رضايت مى گرفتند و مى گفتند : خدا ما را بس است ، ما اميد آن داريم که خدا از فضل خود به ما دهد و پيامبرش نيز به فرمان او به ما عطا کند ، چرا که ما به فضل خدا دل بسته ايم . (59) |
| ۞ إِنَّمَا الصَّدَقَاتُ لِلْفُقَرَاءِ وَالْمَسَاكِينِ وَالْعَامِلِينَ عَلَيْهَا وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَفِي الرِّقَابِ وَالْغَارِمِينَ وَفِي سَبِيلِ اللَّهِ وَابْنِ السَّبِيلِ ۖ فَرِيضَةً مِنَ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (60) |
| بر همه مسلمانان روا نيست که از زکات واجب بهره مند شوند تا اگر به عدّه اى داده نشد شکايت کنند ; زکات تنها به مستمندان و درماندگان و عاملانِ گمارده شده بر آن و مخالفانى که با هدف گرايش به اسلام يا يارى دادن مسلمانان از آنان دلجويى مى شود اختصاص دارد ، و نيز در راه آزادى بردگان و پرداخت وامِ کسانى که از پرداخت آن ناتوانند و در راه خدا و ]تأمين توشه و مرکب[ مسافرى که در راه مانده است هزينه مى شود . اين موارد هشتگانه براى مصرف زکات از جانب خدا مقرّر شده و قابل تغيير نيست ، و خدا دانا و کارهايش همه از روى حکمت است . (60) |
| وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ ۚ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ وَرَحْمَةٌ لِلَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ ۚ وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (61) |
| و برخى از منافقان کسانى اند که پيامبر را آزار مى دهند و مى گويند : او گوش است و به آنچه به وى مى گويند گوش فرا مى دهد . بگو : گوش فرا دادن او به سخن شما و اين که شما را راستگو مى داند براى شما بهتر است . آنچه را خدا مى گويد باور مى کند و آنچه را مؤمنان مى گويند ، به سود آنان مى پذيرد و آنان را در سخنانشان دروغگو نمى شمرد و براى کسانى از شما مسلمانان که حقيقتاً ايمان آورده اند مايه رحمت است ، و کسانى که پيامبر خدا را آزار مى رسانند براى آنان عذابى دردناک خواهد بود . (61) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |