| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 195 |
|
| لَقَدِ ابْتَغَوُا الْفِتْنَةَ مِنْ قَبْلُ وَقَلَّبُوا لَكَ الْأُمُورَ حَتَّىٰ جَاءَ الْحَقُّ وَظَهَرَ أَمْرُ اللَّهِ وَهُمْ كَارِهُونَ (48) |
| آنان پيش از اين هم در پى فساد و ايجاد اختلاف در ميان مؤمنان بودند و کارها را براى تو وارونه مى کردند ، تا آن که حق پديدار شد و امر خدا ( دين او ) پيروز گشت در حالى که از آن ناخشنود بودند . (48) |
| وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ ائْذَنْ لِي وَلَا تَفْتِنِّي ۚ أَلَا فِي الْفِتْنَةِ سَقَطُوا ۗ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالْكَافِرِينَ (49) |
| و از ميان آنان کسى است که وقتى او را به جهاد فرامى خوانى مى گويد : به من اجازه ماندن ده و مرا در فتنه ميفکن و گرفتار بلا مکن . بدانيد که آنان بر اثر کفر و نفاق ، خود در فتنه فرو افتاده اند و سرانجام دوزخ کافران را فراخواهد گرفت . (49) |
| إِنْ تُصِبْكَ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ ۖ وَإِنْ تُصِبْكَ مُصِيبَةٌ يَقُولُوا قَدْ أَخَذْنَا أَمْرَنَا مِنْ قَبْلُ وَيَتَوَلَّوْا وَهُمْ فَرِحُونَ (50) |
| اگر در اين جنگ که به سوى آن رهسپارى پيروز شوى و خيرى به تو رسد ، آنان را بدحال مى کند ، و اگر گزندى به تو رسد و مغلوب گردى ، مى گويند : ما پيش از اين کار خود را به دست گرفتيم و از حوادث در امان مانديم ، آن گاه روى برمى گردانند و شادمانه مى روند . (50) |
| قُلْ لَنْ يُصِيبَنَا إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (51) |
| به آنان بگو : جز آنچه خدا براى ما مقرّر کرده است چيزى به ما نمى رسد . او سرپرست ماست و چيزى در اختيار ما نيست و در هر حال به فرمان او عمل مى کنيم و بر او توکّل داريم که مؤمنان بايد فقط بر او توکّل کنند ( امور خود را به او وانهند و به فرمان و تقدير او گردن نهند . ) (51) |
| قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَا إِلَّا إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ ۖ وَنَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِكُمْ أَنْ يُصِيبَكُمُ اللَّهُ بِعَذَابٍ مِنْ عِنْدِهِ أَوْ بِأَيْدِينَا ۖ فَتَرَبَّصُوا إِنَّا مَعَكُمْ مُتَرَبِّصُونَ (52) |
| به آنان بگو : آيا براى ما جز يکى از اين دو نيکى را انتظار مى بريد که يا پيروز شويم و غنايمى به دست آوريم و يا مغلوب گرديم و در راه خدا کشته شويم ؟ ما نيز براى شما انتظار مى بريم که خداوند از جانب خودش يا به دست ما گرفتار عذابتان کند ، پس منتظر باشيد که ما نيز با شما در انتظاريم . (52) |
| قُلْ أَنْفِقُوا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا لَنْ يُتَقَبَّلَ مِنْكُمْ ۖ إِنَّكُمْ كُنْتُمْ قَوْمًا فَاسِقِينَ (53) |
| بگو : چه از روى رغبت انفاق کنيد يا از روى بى ميلى ، هرگز از شما پذيرفته نمى شود ، زيرا شما مردمى تبهکاريد و خدا انفاق را از تبهکاران نمى پذيرد . (53) |
| وَمَا مَنَعَهُمْ أَنْ تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقَاتُهُمْ إِلَّا أَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَبِرَسُولِهِ وَلَا يَأْتُونَ الصَّلَاةَ إِلَّا وَهُمْ كُسَالَىٰ وَلَا يُنْفِقُونَ إِلَّا وَهُمْ كَارِهُونَ (54) |
| و هيچ دليلى براى پذيرفته نشدن انفاق هايشان نيست جز اين که به خدا و پيامبرش کافر شدند ، و نماز را جز با حال سستى به جاى نمى آورند و جز از روى اکراه انفاق نمى کنند . (54) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |