| سوره 25 | سوره مبارکه الفرقان | صفحه 365 |
|
| وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِيرًا (56) |
| (اي پيامبر!) ما تو را جز بعنوان بشارت دهنده و انذار کننده نفرستاديم! (56) |
| قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَنْ شَاءَ أَنْ يَتَّخِذَ إِلَىٰ رَبِّهِ سَبِيلًا (57) |
| بگو: (من در برابر آن (ابلاغ آيين خدا) هيچ گونه پاداشي از شما نميطلبم، مگر کسي که بخواهد راهي بسوي پروردگارش برگزيند (اين پاداش من است. )) (57) |
| وَتَوَكَّلْ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لَا يَمُوتُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهِ ۚ وَكَفَىٰ بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرًا (58) |
| و توکل کن بر آن زندهاي که هرگز نميميرد، و تسبيح و حمد او را بجا آور، و همين بس که او از گناهان بندگانش آگاه است! (58) |
| الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۚ الرَّحْمَٰنُ فَاسْأَلْ بِهِ خَبِيرًا (59) |
| همان (خدايي) که آسمانها و زمين و آنچه را ميان اين دو وجود دارد، در شش روز [= شش دوران] آفريد، سپس بر عرش (قدرت) قرار گرفت (و به تدبير جهان پرداخت، او خداوند) رحمان است، از او بخواه که از همه چيز آگاه است! (59) |
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمَٰنِ قَالُوا وَمَا الرَّحْمَٰنُ أَنَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَزَادَهُمْ نُفُورًا ۩ (60) |
| و هنگامي که به آنان گفته شود: (براي خداوند رحمان سجده کنيد!) ميگويند:(رحمان چيست؟! (ما اصلا رحمان را نميشناسيم!) آيا براي چيزي سجده کنيم که تو به ما دستور ميدهي؟!) (اين سخن را ميگويند) و بر نفرتشان افزوده ميشود! (60) |
| تَبَارَكَ الَّذِي جَعَلَ فِي السَّمَاءِ بُرُوجًا وَجَعَلَ فِيهَا سِرَاجًا وَقَمَرًا مُنِيرًا (61) |
| جاودان و پربرکت است آن (خدايي) که در آسمان منزلگاه هائي براي ستارگان قرار داد، و در ميان آن، چراغ روشن و ماه تاباني آفريد! (61) |
| وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَةً لِمَنْ أَرَادَ أَنْ يَذَّكَّرَ أَوْ أَرَادَ شُكُورًا (62) |
| و او همان کسي است که شب و روز را جانشين يکديگر قرار داد براي کسي که بخواهد متذکر شود يا شکرگزاري کند (و آنچه را در روز کوتاهي کرده در شب انجام دهد و به عکس). (62) |
| وَعِبَادُ الرَّحْمَٰنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا (63) |
| بندگان (خاص خداوند) رحمان، کساني هستند که با آرامش و بيتکبر بر زمين راه ميروند، و هنگامي که جاهلان آنها را مخاطب سازند (و سخنان نابخردانه گويند)، به آنها سلام ميگويند (و با بياعتنايي و بزرگواري ميگذرند)، (63) |
| وَالَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَقِيَامًا (64) |
| کساني که شبانگاه براي پروردگارشان سجده و قيام ميکنند، (64) |
| وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ ۖ إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا (65) |
| و کساني که ميگويند: (پروردگارا! عذاب جهنم را از ما برطرف گردان، که عذابش سخت و پر دوام است! (65) |
| إِنَّهَا سَاءَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا (66) |
| مسلما آن (جهنم)، بد جايگاه و بد محل اقامتي است!) (66) |
| وَالَّذِينَ إِذَا أَنْفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَكَانَ بَيْنَ ذَٰلِكَ قَوَامًا (67) |
| و کساني که هرگاه انفاق کنند، نه اسراف مينمايند و نه سختگيري، بلکه در ميان اين دو، حد اعتدالي دارند. (67) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |