| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 286 |
|
| ذَٰلِكَ مِمَّا أَوْحَىٰ إِلَيْكَ رَبُّكَ مِنَ الْحِكْمَةِ ۗ وَلَا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتُلْقَىٰ فِي جَهَنَّمَ مَلُومًا مَدْحُورًا (39) |
| اين (احکام)، از حکمتهايي است که پروردگارت به تو وحي فرستاده، و هرگز معبودي با خدا قرار مده، که در جهنم افکنده ميشوي، در حالي که سرزنش شده، و رانده (درگاه خدا) خواهي بود! (39) |
| أَفَأَصْفَاكُمْ رَبُّكُمْ بِالْبَنِينَ وَاتَّخَذَ مِنَ الْمَلَائِكَةِ إِنَاثًا ۚ إِنَّكُمْ لَتَقُولُونَ قَوْلًا عَظِيمًا (40) |
| آيا پروردگارتان فرزندان پسر را مخصوص شما ساخته، و خودش دختراني از فرشتگان برگزيده است؟! شما سخن بزرگ (و بسيار زشتي) ميگوييد! (40) |
| وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَٰذَا الْقُرْآنِ لِيَذَّكَّرُوا وَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا نُفُورًا (41) |
| ما در اين قرآن، انواع بيانات موثر را آورديم تا متذکر شوند! ولي (گروهي از کوردلان،) جز بر نفرتشان نميافزايد. (41) |
| قُلْ لَوْ كَانَ مَعَهُ آلِهَةٌ كَمَا يَقُولُونَ إِذًا لَابْتَغَوْا إِلَىٰ ذِي الْعَرْشِ سَبِيلًا (42) |
| بگو: (اگر آنچنان که آنها ميگويند با او خداياني بود، در اين صورت، (خدايان) سعي ميکردند راهي به سوي (خداوند) صاحب عرش پيدا کنند. ) (42) |
| سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يَقُولُونَ عُلُوًّا كَبِيرًا (43) |
| او پاک و برتر است از آنچه آنها ميگويند، بسيار برتر و منزهتر! (43) |
| تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالْأَرْضُ وَمَنْ فِيهِنَّ ۚ وَإِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَٰكِنْ لَا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ ۗ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا (44) |
| آسمانهاي هفتگانه و زمين و کساني که در آنها هستند، همه تسبيح او ميگويند، و هر موجودي، تسبيح و حمد او ميگويد، ولي شما تسبيح آنها را نميفهميد، او بردبار و آمرزنده است. (44) |
| وَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنَا بَيْنَكَ وَبَيْنَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجَابًا مَسْتُورًا (45) |
| و هنگامي که قرآن ميخواني، ميان تو و آنها که به آخرت ايمان نمي آورند، حجاب ناپيدايي قرارميدهيم، (45) |
| وَجَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا ۚ وَإِذَا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلَىٰ أَدْبَارِهِمْ نُفُورًا (46) |
| و بر دلهايشان پوششهايي، تا آن را نفهمند، و در گوشهايشان سنگيني، و هنگامي که پروردگارت را در قرآن به يگانگي ياد ميکني، آنها پشت ميکنند و از تو روي بر ميگردانند. (46) |
| نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَسْتَمِعُونَ بِهِ إِذْ يَسْتَمِعُونَ إِلَيْكَ وَإِذْ هُمْ نَجْوَىٰ إِذْ يَقُولُ الظَّالِمُونَ إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَسْحُورًا (47) |
| هنگامي که به سخنان تو گوش فراميدهند، ما بهتر ميدانيم براي چه گوش فرا ميدهند، (و همچنين) در آن هنگام که با هم نجوا ميکنند، آنگاه که ستمگران ميگويند: (شما جز از انساني که افسون شده، پيروي نميکنيد!) (47) |
| انْظُرْ كَيْفَ ضَرَبُوا لَكَ الْأَمْثَالَ فَضَلُّوا فَلَا يَسْتَطِيعُونَ سَبِيلًا (48) |
| ببين چگونه براي تو مثلها زدند! در نتيجه گمراه شدند، و نميتوانند راه حق را پيدا کنند. (48) |
| وَقَالُوا أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا (49) |
| و گفتند: (آيا هنگامي که ما، استخوانهاي پوسيده و پراکندهاي شديم، دگر بار آفرينش تازه اي خواهيم يافت؟!) (49) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |