| سوره 76 | سوره مبارکه الانسان | صفحه 579 |
|
| عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفْجِيرًا (6) |
| از سرچشمه گوارايي آن بندگان خاص خدا مي‌نوشند که به اختيارشان هر کجا خواهند جاريش سازند. (6) |
| يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا (7) |
| به عهد و نذر خود وفا مي‌کنند و از روزي که شر و سختيش همه اهل محشر را فراگيرد مي‌ترسند. (7) |
| وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا (8) |
| و هم بر دوستي او (يعني خدا) به فقير و طفل يتيم و اسير طعام مي‌دهند. (8) |
| إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا (9) |
| (و گويند) ما فقط براي رضاي خدا به شما طعام مي‌دهيم و از شما هيچ پاداش و سپاسي هم نمي‌طلبيم. (9) |
| إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا (10) |
| ما از (قهر) پروردگار خود به روزي که (از رنج و سختي آن رخسار خلق) در هم و غمگين است مي‌ترسيم. (10) |
| فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَٰلِكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا (11) |
| خدا هم از شر و فتنه آن روز آنان را محفوظ داشت و به آنها روي خندان و دل شادمان عطا نمود. (11) |
| وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِيرًا (12) |
| و پاداش آن صبر کامل بر ايثارشان باغ بهشت و لباس حرير بهشتي لطف فرمود. (12) |
| مُتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ ۖ لَا يَرَوْنَ فِيهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِيرًا (13) |
| که در آن بهشت بر تختها (ي عزت) تکيه زنند و آنجا نه آفتابي سوزان بينند و نه سرماي ز مهرير (بلکه در هوايي بسيار خوش و باغي وسيع و دلکش تفرج کنند). (13) |
| وَدَانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِيلًا (14) |
| و سايه درختان بهشتي بر سر آنها و ميوه‌هايش در دسترس و به اختيار آنهاست. (14) |
| وَيُطَافُ عَلَيْهِمْ بِآنِيَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَكْوَابٍ كَانَتْ قَوَارِيرَا (15) |
| و (ساقيان زيباي حور و غلمان) با جامهاي سيمين و کوزه‌هاي بلورين بر آنها دور زنند. (15) |
| قَوَارِيرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِيرًا (16) |
| که آن بلورين کوزه‌ها به رنگ نقره خام و به اندازه و تناسب (اهلش) مقدر کرده‌اند. (16) |
| وَيُسْقَوْنَ فِيهَا كَأْسًا كَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِيلًا (17) |
| و آنجا شرابي که طبعش چون زنجبيل (گرم و عطرآگين) است به آنها بنوشانند. (17) |
| عَيْنًا فِيهَا تُسَمَّىٰ سَلْسَبِيلًا (18) |
| در آنجا چشمه‌اي است که سلسبيلش نامند. (18) |
| ۞ وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا (19) |
| و دور آن بهشتيان پسراني زيبا که تا ابد نوجوانند و خوش سيما به خدمت مي‌گردند که در آنها چو بنگري (از فرط صفا) گمان بري که لؤلؤ منثورند. (19) |
| وَإِذَا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيمًا وَمُلْكًا كَبِيرًا (20) |
| و چون آن جايگاه نيکو را مشاهده کني عالمي پر نعمت و کشوري بي نهايت بزرگ خواهي يافت. (20) |
| عَالِيَهُمْ ثِيَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ ۖ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا (21) |
| بر بالاي بهشتيان، لطيف ديباي سبز و حرير ستبر است و بر دستهاشان دستبند نقره خام، و خدايشان شرابي پاک (و گوارا از کوثر عنايت) بنوشاند. (21) |
| إِنَّ هَٰذَا كَانَ لَكُمْ جَزَاءً وَكَانَ سَعْيُكُمْ مَشْكُورًا (22) |
| اين بهشت به حقيقت پاداش (اعمال) شماست و سعي و اشتياقتان (در راه طاعت حق) مشکور و مقبول است. (22) |
| إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِيلًا (23) |
| محققا ما اين قرآن (عظيم الشأن) را بر تو فرو فرستاديم. (23) |
| فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ كَفُورًا (24) |
| پس بر اطاعت حکم پروردگارت صبور و شکيبا باش و هيچ از مردم بدکار کفر کيش اطاعت مکن. (24) |
| وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَأَصِيلًا (25) |
| و نام خدايت را صبح و شام (به عظمت) ياد کن. (25) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |