| سوره 70 | سوره مبارکه المعارج | صفحه 571 |
|
| يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا (11) |
| تا باران آسمان بر شما فراوان نازل کند. (11) |
| وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا (12) |
| و شما را به مال بسيار و پسران متعدد مدد فرمايد و باغهاي خرّم و نهرهاي جاري به شما عطا کند. (12) |
| مَا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا (13) |
| چرا شما مردم خداي را به عظمت و وقار باور نداريد؟ (13) |
| وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا (14) |
| و حال آنکه او شما را (از نطفه‌اي) به انواع خلقت و اطوار گوناگون (ارمتب آدميّت) بيافريد. (14) |
| أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا (15) |
| آيا نديديد که خدا چگونه هفت آسمان را به طبقاتي (بسيار منظم و محکم) خلق کرد، (15) |
| وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا (16) |
| و در آن آسمانها ماه شب را فروغي تابان و خورشيد روز را چراغي فروزان ساخت؟ (16) |
| وَاللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا (17) |
| و خدا شما را مانند نباتات مختلف از زمين برويانيد. (17) |
| ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا (18) |
| آن گاه بار ديگر (پس از مرگ) به زمين باز گرداند و ديگر بار هم شما را (از خاک به روز حساب) برانگيزد. (18) |
| وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا (19) |
| و خدا زمين را براي شما چون بساط (پرنعمت) بگسترانيد. (19) |
| لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا (20) |
| تا در زمين راههاي مختلف وسيع بپيماييد. (20) |
| قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا (21) |
| نوح گفت: پروردگارا (با اين همه تبليغ و دعوت و اتمام حجت باز) اين قوم مرا مخالفت کردند و پيرو کسي (از ثروتمندان) شدند که او خود مال و فرزندش هم جز بر زيانش نيفزود. (21) |
| وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا (22) |
| و (بر ضد من) بزرگترين مکر و حيله به کار بردند. (22) |
| وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا (23) |
| و گفتند: هرگز خدايان خود را رها نکنيد و به خصوص دست از پرستش (اين پنج بت) ودّ و سواع و يغوث و يعوق و نسر هرگز برمداريد. (23) |
| وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا ۖ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا (24) |
| و آنها بسياري از خلق را گمراه کردند، و تو ستمکاران را هيچ جز بر ضلالت و عذابشان ميفزاي. (24) |
| مِمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصَارًا (25) |
| آن قوم از کثرت کفر و گناه عاقبت به آب دريا غرق شدند و به آتش دوزخ در افتادند و جز خدا بر خود هيچ يار و ياري نيافتند. (25) |
| وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا (26) |
| و نوح عرض کرد: پروردگارا از اين کافران ديّاري بر روي زمين باقي مگذار. (26) |
| إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا (27) |
| که اگر از آنها هر که را باقي گذاري بندگان (پاک با ايمان) تو را گمراه مي‌کنند و فرزندي هم جز بدکار و کافر از آنان به ظهور نمي‌رسد. (27) |
| رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا (28) |
| بار الها، مرا و پدر و مادر من و هر که با ايمان به خانه (يا به کشتي) من داخل شود و همه مردان و زنان با ايمان عالم را ببخش و بيامرز و ستمکاران را جز بر هلاک و عذابشان ميفزاي. (28) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |