| سوره 54 | سوره مبارکه القمر | صفحه 531 |
|
| وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ (50) |
| و فرمان ما (در همه عالم) يکي است (و هيچ تبديلپذير نيست چه در امر ايجاد و چه در کار معاد، و در سرعت) به مانند چشم به هم زدني انجام يابد. (50) |
| وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا أَشْيَاعَكُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ (51) |
| و ما بسياري از پيشينيان امثال شما را هلاک کرديم آيا کسي هست که از آن پند و عبرت گيرد؟ (51) |
| وَكُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ (52) |
| و هر عملي که کردند در کتبنامه عملشان ثبت است. (52) |
| وَكُلُّ صَغِيرٍ وَكَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ (53) |
| و هر امر کوچک و بزرگ (در آنجا) نگاشته است. (53) |
| إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ (54) |
| محققا اهل تقوا در باغها و کنار نهرها (ي بهشت ابد) منزل گزينند. (54) |
| فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ (55) |
| در منزلگاه صدق و حقيقت نزد خداوند عزّت و سلطنت جاوداني متنعّمند. (55) |
| سوره 55 | سوره مبارکه الرحمن | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الرَّحْمَٰنُ (1) |
| خداي بخشنده، (1) |
| عَلَّمَ الْقُرْآنَ (2) |
| (به رسولش) قرآن آموخت. (2) |
| خَلَقَ الْإِنْسَانَ (3) |
| انسان را خلق کرد. (3) |
| عَلَّمَهُ الْبَيَانَ (4) |
| به او تعليم نطق و بيان فرمود. (4) |
| الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ (5) |
| خورشيد و ماه به حساب معيّن به گردشند. (5) |
| وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ (6) |
| و گياهان و درختان هم به سجده او سر به خاک اطاعت نهادهاند. (6) |
| وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ (7) |
| و آسمان را او کاخي رفيع گردانيد و ميزان (عدل و نظم) را در عالم وضع فرمود. (7) |
| أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ (8) |
| (و حکم کرد) که هرگز در ميزان (عدل و احکام شرع من) تعدّي و نافرماني مکنيد. (8) |
| وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ (9) |
| و هر چيز را به ترازوي عدل و انصاف بسنجيد و هيچ در ميزان کم فروشي و نادرستي مکنيد. (9) |
| وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ (10) |
| و زمين را (با هزاران نعمت) براي (زندگاني) خلق مقرّر فرمود. (10) |
| فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ (11) |
| که در آن ميوههاي گوناگون و نخل خرماي با پوشش برگ و شکوفه و غلاف است. (11) |
| وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ (12) |
| و هم حبوبات متنوع که داراي برگ و گل است و نيز رياحين است. (12) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (13) |
| (الا اي جنّ و انس) کدامين نعمتهاي خدايتان را انکار ميکنيد؟ (13) |
| خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ (14) |
| انسان را خدا از خشک گلي مانند گل کوزه گران (بدين حسن و زيبايي) آفريد. (14) |
| وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ (15) |
| و جنّيان را از رخشنده شعله آتش خلق کرد. (15) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (16) |
| (الا اي جنّ و انس) کدامين نعمتهاي خدايتان را انکار ميکنيد؟ (16) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |