| سوره 46 | سوره مبارکه الاحقاف | صفحه 506 |
|
| وَإِذْ صَرَفْنَا إِلَيْكَ نَفَرًا مِنَ الْجِنِّ يَسْتَمِعُونَ الْقُرْآنَ فَلَمَّا حَضَرُوهُ قَالُوا أَنْصِتُوا ۖ فَلَمَّا قُضِيَ وَلَّوْا إِلَىٰ قَوْمِهِمْ مُنْذِرِينَ (29) |
| و (ياد آر) وقتي که ما تني چند از جنّيان را متوجه تو گردانيديم که استماع آيات قرآن کنند، چون نزد رسول رسيدند با هم گفتند: گوش فرا دهيد. چون قرائت تمام شد به سوي قومشان براي هشدار (و تبليغ و هدايت) باز گرديدند. (29) |
| قَالُوا يَا قَوْمَنَا إِنَّا سَمِعْنَا كِتَابًا أُنْزِلَ مِنْ بَعْدِ مُوسَىٰ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ وَإِلَىٰ طَرِيقٍ مُسْتَقِيمٍ (30) |
| گفتند: اي طايفه ما، ما (آيات) کتابي را شنيديم که پس از موسي نازل شده در حالي که کتب آسماني تورات و انجيل را که در مقابل او بود به راستي تصديق مي‌کرد و (خلق را) به سوي حق و طريق راست هدايت مي‌فرمود. (30) |
| يَا قَوْمَنَا أَجِيبُوا دَاعِيَ اللَّهِ وَآمِنُوا بِهِ يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَيُجِرْكُمْ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ (31) |
| اي طايفه ما، شما هم داعي حق (محمد مصطفي ص) را اجابت کنيد و به او ايمان آريد تا خدا از گناهانتان در گذرد و شما را از عذاب دردناک قيامت نگاه دارد. (31) |
| وَمَنْ لَا يُجِبْ دَاعِيَ اللَّهِ فَلَيْسَ بِمُعْجِزٍ فِي الْأَرْضِ وَلَيْسَ لَهُ مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءُ ۚ أُولَٰئِكَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (32) |
| و هر که داعي حق را اجابت نکند در زمين مفر و پناهي از قهر خدا نتواند يافت و جز او هيچ يار و ياوري نخواهد داشت و چنين کسان در ضلالت و گمراهي آشکار هستند. (32) |
| أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَلَمْ يَعْيَ بِخَلْقِهِنَّ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ ۚ بَلَىٰ إِنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (33) |
| آيا کافران نديدند خدايي که آسمانها و زمين را آفريد و هيچ از آفرينش آنها فرو نماند البته هم او قادر بر آن است که مردگان را باز زنده کند؟ آري البته او بر هر چيز قادر است. (33) |
| وَيَوْمَ يُعْرَضُ الَّذِينَ كَفَرُوا عَلَى النَّارِ أَلَيْسَ هَٰذَا بِالْحَقِّ ۖ قَالُوا بَلَىٰ وَرَبِّنَا ۚ قَالَ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ (34) |
| و روزي که کافران را بر آتش دوزخ عرضه کنند (به آنها گويند) آيا اين وعده دوزخ حقيقت نبود؟ گويند: بلي به پروردگارمان سوگند که حق بود. خدا گويد: پس امروز به کيفر کفرتان سختي عذاب دوزخ را بچشيد. (34) |
| فَاصْبِرْ كَمَا صَبَرَ أُولُو الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَلَا تَسْتَعْجِلْ لَهُمْ ۚ كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَ مَا يُوعَدُونَ لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا سَاعَةً مِنْ نَهَارٍ ۚ بَلَاغٌ ۚ فَهَلْ يُهْلَكُ إِلَّا الْقَوْمُ الْفَاسِقُونَ (35) |
| (اي رسول ما) تو هم مانند پيغمبران اولوا العزم (در تبليغ دين خدا و تحمل اذيّت امت) صبور باش و بر امت به عذاب تعجيل مکن تا روزي که آنچه وعده داده شده به چشم ببينند آن روز پندارند که (در دنيا) به جز ساعتي از روز درنگ نداشتند. (اين قرآن و آيات وعده و وعيدش) تبليغ رسالت و اتمام حجتي است، پس آيا (به قيامت) جز مردم (شهوت پرست) فاسق هيچ کس هلاک خواهد شد؟ (35) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |