| سوره 33 | سوره مبارکه الاحزاب | صفحه 424 |
|
| تَحِيَّتُهُمْ يَوْمَ يَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ ۚ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا كَرِيمًا (44) |
| تحيّت مؤمنان (و پذيرايي ايشان) روزي که به لقاء رحمت حق نائل شوند سلام (خدا و بشارت لطف الهي) خواهد بود، و بر آنان پاداش با کرامت و شرافت مهيا فرموده است. (44) |
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا (45) |
| اي پيامبر (گرامي) ما تو را به رسالت فرستاديم تا (بر نيک و بد خلق) گواه باشي و (خوبان را به رحمت الهي) مژده دهي و (بدان را از عذاب خدا) بترساني. (45) |
| وَدَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُنِيرًا (46) |
| و به اذن حق (خلق را) به سوي خدا دعوت کني و (در اين شب ظلماني جهان) چراغ فروزان عالم باشي. (46) |
| وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ فَضْلًا كَبِيرًا (47) |
| و مؤمنان را بشارت ده که خدا را بر آنان فضل (و رحمت عظيم و ثواب) بزرگ خواهد بود (که از حد تصور آنها بيرون است). (47) |
| وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا (48) |
| اي رسول، هرگز به فرمان کافران و منافقان مباش و از جور و آزارشان درگذر و کار خود به خدا واگذار، که خدا بر کفالت و کارسازي (امور خلق) کفايت است. (48) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَكَحْتُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَكُمْ عَلَيْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا ۖ فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا (49) |
| اي مردان با ايمان، هر گاه زنان مؤمنه را به عقد خود در آورده و پيش از آنکه با آنها نزديکي کنيد طلاقشان داديد در اين صورت از شما نگه داشتن عدّه بر آنها نيست، پس آنها را به چيزي بهره‌مند و به نيکي رها سازيد. (49) |
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ اللَّاتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَيْكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَالَاتِكَ اللَّاتِي هَاجَرْنَ مَعَكَ وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَهَا خَالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۗ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا (50) |
| اي پيغمبر (گرامي) ما زناني را که مهرشان ادا کردي بر تو حلال کرديم و نيز کنيزاني را که به غنيمت خدا تو را نصيب کرد و ملک تو شد و نيز دختران عمو و دختران عمّه‌ها و دختران خالو و دختران خاله‌هايت را آنها که با تو از وطن خود هجرت کردند و نيز زن مؤمنه‌اي را که خود را به رسول (بي‌شرط و مهر) ببخشد و رسول هم به نکاحش مايل باشد، که اين حکم (هبه و بخشيدن زن و حلال شدن او) مخصوص توست دون مؤمنان، که ما حکم زنان عقدي و کنيزان ملکي مؤمنان را (که پيشتر با شرايط و عدد و حقوق آنها بر شوهر همه را بيان کرديم) مي‌دانيم که چه مقرر کرده‌ايم. (اين زنان همه را که بر تو حلال کرديم و تو را مانند مؤمنان امّتت به احکام نکاح مقيّد نکرديم) بدين سبب است که بر وجود (عزيز) تو در امر نکاح هيچ حرج و زحمتي نباشد. و خدا را (بر بندگان، خصوص بر تو) مغفرت و رحمت بسيار است. (50) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |