| سوره 22 | سوره مبارکه الحج | صفحه 336 |
|
| حُنَفَاءَ لِلَّهِ غَيْرَ مُشْرِكِينَ بِهِ ۚ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَكَأَنَّمَا خَرَّ مِنَ السَّمَاءِ فَتَخْطَفُهُ الطَّيْرُ أَوْ تَهْوِي بِهِ الرِّيحُ فِي مَكَانٍ سَحِيقٍ (31) |
| و خاص و خالص بي‌هيچ شائبه شرک خدا را پرستيد، و هر کس به خدا شرک آرد (در عجز و بيچارگي) بدان ماند که از آسمان درافتد و مرغان (در فضا) بدنش را به منقار (قطعه قطعه) بربايند يا بادي تند او را به مکاني دور (از هر وسيله نجات) درافکند. (31) |
| ذَٰلِكَ وَمَنْ يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ (32) |
| اين است (سخن حق) و هر کس شعائر (دين) خدا را بزرگ و محترم دارد اين از صفت دلهاي باتقواست. (32) |
| لَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ مَحِلُّهَا إِلَى الْبَيْتِ الْعَتِيقِ (33) |
| شما را در اين شعائر و احکام الهي (يا اين شتران يا تجارات) تا وقتي معين منفعتهاست، آن گاه محل هدي و ساير مناسک حج، حرم و بيت العتيق است (که پرستشگاه ديرين و معبد محترم خداست). (33) |
| وَلِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَكًا لِيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَىٰ مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ ۗ فَإِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا ۗ وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ (34) |
| و ما براي هر امتي شريعت و معبدي مقرر فرموديم تا به ذکر نام خدا پردازند که آنها را از بهائم (يعني گاو و گوسفند و شتر) روزي داد پس خداي شما خدايي است يکتا، همه تسليم (فرمان) او باشيد، و تو (اي رسول ما) متواضعان و مطيعان را (به سعادت ابدي) بشارت ده. (34) |
| الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَالصَّابِرِينَ عَلَىٰ مَا أَصَابَهُمْ وَالْمُقِيمِي الصَّلَاةِ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ (35) |
| آنهايي که چون ياد خدا شود دلهاشان هراسان شود و (در راه او) هر چه مصيبت بينند صبور باشند و نماز به پا دارند و از آنچه روزيشان کرديم انفاق کنند. (35) |
| وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُمْ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيهَا خَيْرٌ ۖ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا صَوَافَّ ۖ فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَالْمُعْتَرَّ ۚ كَذَٰلِكَ سَخَّرْنَاهَا لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (36) |
| و (نحر) شتران فربه را براي شما از شعائر خدا (و احکام حج) مقرر داشتيم که در آن قرباني شما را خير و صلاح است، پس هنگام ذبح آنها تا برپا ايستاده‌اند نام خدا را ياد کنيد و چون پهلوشان به زمين افتد (و نحر کامل شوند) از گوشت آنها تناول نموده و به فقير وسائل هم اطعام کنيد. ما اين چنين اين بهائم را مسخر و مطيع شما ساختيم تا شکر (نعمتهاي ما را) به جاي آريد. (36) |
| لَنْ يَنَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا وَلَا دِمَاؤُهَا وَلَٰكِنْ يَنَالُهُ التَّقْوَىٰ مِنْكُمْ ۚ كَذَٰلِكَ سَخَّرَهَا لَكُمْ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَاكُمْ ۗ وَبَشِّرِ الْمُحْسِنِينَ (37) |
| (بدانيد که) هرگز گوشت و خون اين قربانيها نزد خدا (به درجه قبول) نمي‌رسد ليکن تقواي شماست که به (پيشگاه قبول) او خواهد رسيد. اين چنين اين بهايم را مسخر شما ساخته تا خدا را به پاس آنکه شما را هدايت فرمود تکبير و تسبيح گوييد (و شکر نعمتش به جاي آريد) و تو (اي رسول) نيکوکاران را (به سعادت ابد) بشارت ده. (37) |
| ۞ إِنَّ اللَّهَ يُدَافِعُ عَنِ الَّذِينَ آمَنُوا ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ خَوَّانٍ كَفُورٍ (38) |
| خدا مؤمنان را از هر مکر و شر دشمن نگاه مي‌دارد، که خدا هرگز خيانتکار کافر ناسپاس را دوست نمي‌دارد. (38) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |