| سوره 21 | سوره مبارکه الانبياء | صفحه 322 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مُعْرِضُونَ (1) |
| روز حساب مردم بسيار نزديک شده و مردم سخت غافلند و اعراض مي‌کنند. (1) |
| مَا يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنْ رَبِّهِمْ مُحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ (2) |
| اين مردم غافل را هيچ پند و موعظه تازه‌اي از جانب پروردگارشان نيايد جز آنکه آن پند را شنيده و باز به بازي دنيا و لهو و لعب عمر مي‌گذرانند. (2) |
| لَاهِيَةً قُلُوبُهُمْ ۗ وَأَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُوا هَلْ هَٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ ۖ أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنْتُمْ تُبْصِرُونَ (3) |
| دلهاشان به لهو و بازيچه دنيا متوجه است؛ و مردم ستمکار پنهان و آهسته با يکديگر مي‌گويند: آيا اين شخص جز آن است که بشري مانند شماست؟ چرا شما که مردمي بصير و دانا هستيد سحر او را مي‌پذيريد؟ (3) |
| قَالَ رَبِّي يَعْلَمُ الْقَوْلَ فِي السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (4) |
| پيامبر گفت: خداي من هر حرفي که خلق در آسمان و زمين گويند همه را مي‌داند، که او خداي شنوا و داناست. (4) |
| بَلْ قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ (5) |
| بلکه اين مردم (غافل نادان) گفتند که سخنان قرآن خواب و خيالي بي‌اساس است، بلکه اين کلمات را خود فرابافته بلکه شاعر بزرگي است وگرنه بايد مانند پيغمبران گذشته آيت و معجزه‌اي براي ما بياورد. (5) |
| مَا آمَنَتْ قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا ۖ أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ (6) |
| پيش از اهل مکه هم ما اهل هر شهري که ايمان (به خدا و روز قيامت) نياوردند همه را هلاک کرديم آيا اهل مکه ايمان خواهند آورد؟ (6) |
| وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ إِلَّا رِجَالًا نُوحِي إِلَيْهِمْ ۖ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (7) |
| و ما پيش از تو کسي را به رسالت نفرستاديم جز مرداني (پاک) را که به آنها (هم مانند تو) وحي مي‌فرستاديم؛ شما اگر خود نمي‌دانيد برويد و از اهل ذکر (و دانشمندان امت) سؤال کنيد. (7) |
| وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لَا يَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَمَا كَانُوا خَالِدِينَ (8) |
| و ما پيغمبران را (چون فرشته) بدون بدن دنيوي قرار نداديم تا به غذا و طعام محتاج نباشند و در دنيا هم هميشه زنده نماندند. (8) |
| ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنْجَيْنَاهُمْ وَمَنْ نَشَاءُ وَأَهْلَكْنَا الْمُسْرِفِينَ (9) |
| آن‌گاه ما به وعده‌اي که به آنها داديم وفا کرديم و آنان را با هر که خواستيم (از شر دشمنان) نجات داديم و مسرفان ظالم را هلاک گردانيديم. (9) |
| لَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُكُمْ ۖ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (10) |
| همانا ما به سوي شما امت کتابي که مايه شرافت و عزت شماست فرستاديم، آيا نبايد در اين کتاب بزرگ تعقل کرده و حقايق آن را فهم کنيد؟ (10) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |