| سوره 5 | سوره مبارکه المائدة | صفحه 117 |
|
| ۞ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَىٰ أَوْلِيَاءَ ۘ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (51) |
| اي اهل ايمان، يهود و نصاري را به دوستي مگيريد، آنان بعضي دوستدار بعضي ديگرند، و هر که از شما مؤمنان با آنها دوستي کند به حقيقت از آنها خواهد بود؛ همانا خدا ستمکاران را هدايت نخواهد نمود. (51) |
| فَتَرَى الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يُسَارِعُونَ فِيهِمْ يَقُولُونَ نَخْشَىٰ أَنْ تُصِيبَنَا دَائِرَةٌ ۚ فَعَسَى اللَّهُ أَنْ يَأْتِيَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِنْ عِنْدِهِ فَيُصْبِحُوا عَلَىٰ مَا أَسَرُّوا فِي أَنْفُسِهِمْ نَادِمِينَ (52) |
| گروهي منافق را که دلهاشان ناپاک است خواهي ديد که در (راه دوستي) ايشان مي‌شتابند و مي‌گويند: ما از آن مي‌ترسيم که (در گردش روزگار) مبادا آسيبي از آنها به ما رسد. باشد که خدا فتحي پيش آورد و يا امري ديگر از طرف خود، تا منافقان از آنچه (به نفاق) در دل نهان کردند سخت پشيمان شوند. (52) |
| وَيَقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا أَهَٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ ۙ إِنَّهُمْ لَمَعَكُمْ ۚ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَأَصْبَحُوا خَاسِرِينَ (53) |
| و اهل ايمان گويند: آيا اينان هستند که با جديت و مبالغه بسيار به خدا سوگند ياد مي‌کردند که ما از شما هستيم؟! اعمالشان باطل گرديد و سخت زيانکار شدند. (53) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ۚ ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ (54) |
| اي گروهي که ايمان آورده‌ايد، هر که از شما از دين خود مُرتَد شود به زودي خدا قومي را که بسيار دوست دارد و آنها نيز خدا را دوست دارند و نسبت به مؤمنان سرافکنده و فروتن و به کافران سرافراز و مقتدرند (به نصرت اسلام) برانگيزد که در راه خدا جهاد کنند و (در راه دين) از نکوهش و ملامت احدي باک ندارند. اين است فضل خدا، به هر که خواهد عطا کند و خدا را رحمت وسيع بي‌منتهاست و (به احوال همه) دانا است. (54) |
| إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ (55) |
| وليّ امر و ياور شما تنها خدا و رسول و مؤمناني خواهند بود که نماز به پا داشته و به فقرا در حال رکوع زکات مي‌دهند (به اتفاق مفسّران مراد علي عليه السّلام است). (55) |
| وَمَنْ يَتَوَلَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ (56) |
| و هر کس که خدا و رسول و اهل ايمان را وليّ و فرمانرواي خود داند (فيروز است) که تنها لشکر خدا فاتح و غالب خواهد بود. (56) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَكُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَالْكُفَّارَ أَوْلِيَاءَ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (57) |
| اي اهل ايمان، با آن گروه از اهل کتاب و کافران که دين شما را به فسوس و بازيچه گرفتند دوستي مکنيد و از خدا بترسيد اگر به او ايمان آورده‌ايد. (57) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |