| سوره 28 | سوره مبارکه القصص | صفحه 396 |
|
| إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرَادُّكَ إِلَىٰ مَعَادٍ ۚ قُلْ رَبِّي أَعْلَمُ مَنْ جَاءَ بِالْهُدَىٰ وَمَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (85) |
| يقيناً کسي که [ابلاغ و عمل کردن به] قرآن را بر تو واجب کرده است، حتماً تو را به بازگشت گاه [رفيع و بلند مرتبه ات، شهر مکه] بازمي گرداند. بگو: پروردگارم به کسي که هدايت را آورده است و به کسي که در گمراهي آشکاري است، داناتر است. (85) |
| وَمَا كُنْتَ تَرْجُو أَنْ يُلْقَىٰ إِلَيْكَ الْكِتَابُ إِلَّا رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ ۖ فَلَا تَكُونَنَّ ظَهِيرًا لِلْكَافِرِينَ (86) |
| و تو اميد و انتظار نداشتي که اين کتاب بر تو القا شود، لکن رحمتي از سوي پروردگارت بود [که بر تو القا شد]؛ پس هرگز پشتيبان کافران مباش، (86) |
| وَلَا يَصُدُّنَّكَ عَنْ آيَاتِ اللَّهِ بَعْدَ إِذْ أُنْزِلَتْ إِلَيْكَ ۖ وَادْعُ إِلَىٰ رَبِّكَ ۖ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (87) |
| و مبادا [کفر پيشگان لجوج] تو را از [ابلاغ] آيات خدا پس از آنکه به سوي تو نازل شد باز دارند، و به جانب پروردگارت دعوت کن، و هرگز از مشرکان مباش، (87) |
| وَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ ۘ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ ۚ لَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (88) |
| و با خدا معبودي ديگر مخوان، جز او معبودي نيست، هر چيزي مگر ذات او هلاک شدني است، فرمانروايي [بر همه جهان هستي] ويژه اوست، و فقط به سوي او بازگردانده مي شويد. (88) |
| سوره 29 | سوره مبارکه العنكبوت | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الم (1) |
| الم (1) |
| أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ (2) |
| آيا مردم گمان کرده اند، همين که بگويند: ايمان آورديم، رها مي شوند و آنان [به وسيله جان، مال، اولاد و حوادث] مورد آزمايش قرار نمي گيرند؟ (2) |
| وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۖ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ (3) |
| در حالي که يقيناً کساني را که پيش از آنان بودند، آزمايش کرده ايم [پس اينان هم بي ترديد آزمايش مي شوند]، و بي ترديد خدا کساني را که [در ادعاي ايمان] راست گفته اند مي شناسد، و قطعاً دروغگويان را نيز مي شناسد. (3) |
| أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ أَنْ يَسْبِقُونَا ۚ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ (4) |
| آيا آنان که مرتکب زشتي ها مي شوند، پنداشته اند که مي توانند بر ما پيشي گيرند [تا از مجازات و عذاب زشت کاري هايشان بگريزند؟!] چه بد داوري مي کنند. (4) |
| مَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (5) |
| هر که اميد ديدار [پاداش و مقام قرب] خدا را دارد [بايد در عرصه طاعت و عبادت بکوشد]؛ زيرا زمان معين شده [از سوي] خدا [که روز قيامت است] حتماً آمدني است؛ و او شنوا و داناست. (5) |
| وَمَنْ جَاهَدَ فَإِنَّمَا يُجَاهِدُ لِنَفْسِهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ (6) |
| و کسي که [در راه خدا] بکوشد فقط به سود خودش مي کوشد؛ زيرا خدا از جهانيان بي نياز است. (6) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |