| سوره 29 | سوره مبارکه العنكبوت | صفحه 397 |
|
| وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَحْسَنَ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ (7) |
| و آنان که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام داده اند، گناهانشان را قطعاً از آنان مي پوشانيم و بر پايه بهترين عملي که همواره انجام مي داده اند، پاداششان مي دهيم. (7) |
| وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ حُسْنًا ۖ وَإِنْ جَاهَدَاكَ لِتُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا ۚ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (8) |
| انسان را درباره پدر و مادرش به نيکي کردن سفارش کرده ايم؛ و اگر آن دو نفر تلاش کنند تا بر پايه جهالت و ناداني [وبدون معرفت و دانش که روشنگر حقايق است] چيزي را شريک من قرار دهي، از آنان اطاعت مکن. بازگشت شما فقط به سوي من است، پس شما را به آنچه همواره انجام مي داده ايد، آگاه مي کنم. (8) |
| وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِي الصَّالِحِينَ (9) |
| و کساني که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام داده اند، حتماً در زمره شايستگان درمي آوريم. (9) |
| وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِيَ فِي اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذَابِ اللَّهِ وَلَئِنْ جَاءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمْ ۚ أَوَلَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِمَا فِي صُدُورِ الْعَالَمِينَ (10) |
| و از مردم کساني هستند که مي گويند: به خدا ايمان آورديم. پس هنگامي که در راه خدا شکنجه و آزار شوند، شکنجه و آزار مردم را مانند عذاب خدا [غير قابل تحمل] شمارند [و از بيم ادامه يافتنش از ايمان دست برمي دارند]، و اگر از سوي پروردگارت ياري و نصرتي [چون پيروزي و غنيمت] بيايد، [به مؤمنان] قاطعانه مي گويند: ما هم با شما بوديم. آيا [حال آنان از ديد خدا پنهان است] و خدا به آنچه در سينه هاي جهانيان است [از همه] آگاه تر نيست؟ (10) |
| وَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْمُنَافِقِينَ (11) |
| و يقيناً خدا کساني را که ايمان آورده اند، مي شناسد و بي ترديد منافقان را نيز مي شناسد، (11) |
| وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا اتَّبِعُوا سَبِيلَنَا وَلْنَحْمِلْ خَطَايَاكُمْ وَمَا هُمْ بِحَامِلِينَ مِنْ خَطَايَاهُمْ مِنْ شَيْءٍ ۖ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (12) |
| و کافران به مؤمنان گفتند: از راه ما پيروي کنيد تا ما [اگر آخرتي و عذابي در کار باشد] گناهان شما را به عهده گيريم. و آنان [به اختيار خود] بر عهده گيرنده چيزي از گناهان اينان نيستند، آنان يقيناً [در پيشنهادي که به مؤمنان مي دهند] دروغگويند، (12) |
| وَلَيَحْمِلُنَّ أَثْقَالَهُمْ وَأَثْقَالًا مَعَ أَثْقَالِهِمْ ۖ وَلَيُسْأَلُنَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَمَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ (13) |
| و مسلماً بارهاي [گناهان] خود را با بارهاي ديگري [از گناهان کساني که گمراهشان کردند] همراه با بارهاي خود حمل خواهند کرد، و روز قيامت از آنچه [به خدا و پيامبر و قرآن] افترا مي بستند، حتماً بازپرسي خواهند شد، (13) |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عَامًا فَأَخَذَهُمُ الطُّوفَانُ وَهُمْ ظَالِمُونَ (14) |
| و همانا نوح را به سوي قومش فرستاديم پس نهصد و پنجاه سال در ميانشان درنگ کرد [ولي بيشتر مردم به او ايمان نياوردند]، سرانجام توفان آنان را در حالي که ستمکار بودند، فرا گرفت. (14) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |