| سوره 44 | سوره مبارکه الدخان | صفحه 498 |
|
| إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ مِيقَاتُهُمْ أَجْمَعِينَ (40) |
| بي ترديد روز جدايي [حق از باطل، مؤمن از کافر و پاک از ناپاک] وعده گاه همه آنهاست؛ (40) |
| يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ (41) |
| همان روزي که هيچ دوستي چيزي از عذاب را از دوستش دفع نمي کند، و چون [آلوده به شرک و کفرند] ياري نمي شوند؛ (41) |
| إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (42) |
| مگر کسي که خدا او را مورد رحمت قرار داده است؛ زيرا او تواناي شکست ناپذير و مهربان است (42) |
| إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ (43) |
| همانا درخت زقّوم، (43) |
| طَعَامُ الْأَثِيمِ (44) |
| خوراک گنهکار است، (44) |
| كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ (45) |
| مانند مس گداخته شده در شکم ها مي جوشد، (45) |
| كَغَلْيِ الْحَمِيمِ (46) |
| چون جوشيدن آب جوشان (46) |
| خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَىٰ سَوَاءِ الْجَحِيمِ (47) |
| [گفته مي شود:] اين گنهکار را بگيريد و او را به زور به وسط دوزخ بکشانيد. (47) |
| ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِيمِ (48) |
| آن گاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ريزيد؛ (48) |
| ذُقْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْكَرِيمُ (49) |
| [و بگوييد:] بچش که تو همان ارجمند و بزرگواري!! (49) |
| إِنَّ هَٰذَا مَا كُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ (50) |
| به يقين اين همان چيزي است که همواره درباره آن ترديد مي کرديد. (50) |
| إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٍ (51) |
| مسلماً پرهيزکاران در جايگاه امني خواهند بود. (51) |
| فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (52) |
| در ميان بوستان ها و چشمه سارها؛ (52) |
| يَلْبَسُونَ مِنْ سُنْدُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُتَقَابِلِينَ (53) |
| لباس هايي از حرير نازک و ديباي ضخيم مي پوشند در حالي که برابر هم مي نشينند. (53) |
| كَذَٰلِكَ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِينٍ (54) |
| [آري سرانجام کار پرهيزکاران] چنين است، و حور العين را به همسري آنان درآوريم، (54) |
| يَدْعُونَ فِيهَا بِكُلِّ فَاكِهَةٍ آمِنِينَ (55) |
| در آنجا هر گونه ميوه اي را که بخواهند مي طلبند و مي خورند، در حالي که [از هر جهت] ايمن و آسوده خاطرند؛ (55) |
| لَا يَذُوقُونَ فِيهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَىٰ ۖ وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ (56) |
| در آنجا مرگ را نمي چشند، مرگ آنان همان مرگي بود که در دنيا چشيدند، و خدا آنان را از عذاب دوزخ مصون مي دارد. (56) |
| فَضْلًا مِنْ رَبِّكَ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (57) |
| [اين] فضل و احساني است از سوي پروردگار تو، [و] اين همان کاميابي بزرگ است. (57) |
| فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (58) |
| پس جز اين نيست که ما [فهم] قرآن را با زبان تو [که زباني فصيح و گوياست] آسان ساختيم تا آنان متذکّر و هوشيار شوند. (58) |
| فَارْتَقِبْ إِنَّهُمْ مُرْتَقِبُونَ (59) |
| [ولي اگر متذکّر و هوشيار نشدند] پس به انتظار باش که مسلماً آنان هم منتظرند [که سرانجام کار چه خواهد شد؟ سرانجام نصرت و پيروزي خدا براي تو و عذاب دنيا و آخرت براي آنان است.] (59) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |